நவதந்திரக் கதைகள்
87
அப்போது மாணிக்கஞ் செட்டி கேட்கிறான்:—
“உம்முடைய பெயரென்ன?”
மானி-"என்னுடைய பெயர் மானி அய்யன்.“
செட்டி—“உமது பிதாவின் பெயரென்ன?“
மானி—“அவர் பெயர் சீதாராமையர்.“
செட்டி—“அவர் உயிரோடிருக்கிறாரா?“
மானி—“இல்லை; இறந்து போய்விட்டார்.“
செட்டி—“வீட்டிலே தாயார் இருக்கிறார்களா?“
மானி—“ஆமாம்.“
செட்டி—“இன்னும் எத்தனை பேருண்டு, குடும்பத்திலே?“
மானி—“வேறு யாரும் கிடையாது. எனக்குக்கூடக் கலியாணம் ஆகவில்லை.“
இதைக் கேட்டு செட்டி நகைத்தான்.
“ஏன் ஐயரே! கலியாணம் ஆகவில்லையென்று வருத்தந்தானோ? பார்ப்பாரப் பிள்ளைகளுக்கு வயிற்றுச் சோறு தேடு முன்பாகவே பெண்டாட்டி பிள்ளைகள் இல்லாவிட்டால் சுகப்படாது. குடும்பத்தை முதலாவது பெரிதாகச் செய்து வைத்துக் கொண்டால் பிறகு பிச்சை யெடுப்பது சுலபம் ஆள் கூட்டம் அதிகமாகத் திரட்டிக்கொண்டு மேளதாளத் துடன் பிச்சைக்குப் போகலாம்“ என்றான்.
மானி—“செட்டியாரே! எனக்கு விவாகத்திற்குப் பணவுதவி செய்யும்படி உங்களிடம் யாசகத்துக்கு வரவில்லை. வேலை செய்தால் சம்பள முண்டோ என்று கேட்க வந்தேன். இல்லை யென்றீர்கள். நான் திரும்பிப் போனேன். போனவனை மறுபடியும் அழைத்துப் புண்படுத்த வேண்டாம்.“
செட்டி—“எத்தனை வயதிலே விவாகஞ் செய்து
கொள்வீர்?“
