46. இ. அ. ச. ஞானசம்பந்தன்
போல இவ் வண்டசராசரங்கள் அன்ைத்தும் அவற்றில் வாழ்கின்ற உயிர்களும் அவ் வுயிருக்கு உள்ளும் இருக் கின்ற உயிருமாக உறைபவன் அவனே என்ற கருத்தைக் கோமதி மகிமை' என்ற பகுதியில் இதோ பாடிக் காட்டுகிறார்:
வாழிய, முனிவர்களே,- புகழ் வளர்ந்திடுஞ் சங்கரன் கோயிலிலே, ஊழியைச் சமைத்த பிரான்,- இந்த உலக மெலாமுருக் கொண்ட பிரான், ஏழிரு புவனத்திலும்- என்றும் இயல்பெறும் உயிர்களுக் குயிராவான், ஆழுநல் லறிவாவான்,- ஒளி யறிவினைக் கடந்தமெய்ப் பொருளாவர்ன். போற்றி உலகொரு மூன்றையும் புணர்ப்பாய் மாற்றிவாய். துடைப்பாய், வளர்ப்பாய், காப்பாய் கனியிலே சுவையும் காற்றிலே வியக்கமும் கலந்தாற் போல நீ அனைத்திலும் கலந்தாய் உலகெலாத் தானா யொளிர்வாய், போற்றி அன்னை போற்றி, அமுதமே போற்றி - புதியதிற் புதுமையாய், முதியதில் முதுமையாய், உயிரிலே யுயிராய், இறப்பிலு முயிராய் உண்டெனும் பொருளி லுண்மையாய், என்னுளே நானெனும் பொருளாய், நானையே பெருக்கித் தானென மாற்றுஞ் சாகாச் கடராய், கல்லைநோய் தீர்க்கு மருத்தின் கடலாய், பிணியிருள் கெடுக்கும் பேரொளி ஞாயிறாப்,
