மொழியதிகாரம்
103
கடுகு - கடுக (t) - இ.வே.
கடு - கடுகு = காரமுள்ள பொருள்.
“கடுகு சிறுத்தாலும் காரம் போகாது" என்பது பழமொழி. கடுகு - கடுகம்.
அம்மீறு பெற்ற வடிவே ஈறுகெட்டு வடமொழியிலுள்ளது.
கடைகால் கடீ, கடகா (gh, (t)
கண்
-
கடைகால் - கடகால் (கொச்சை) = நீரிறைக்கும் வாளி, நீர்ச்சால்.
கண் (g)
கள் கண் = 1. கரிய பார்வையுறுப்பு. 2. அகக் கண்ணாகிய மனம். 3 . அறிவு, ஓதி (ஞானம்).
"கள்ளொற்றிக் கண்சாய் பவர்”
(குறள்.927)
கண்ணுதல் அகக் கண்ணாற் காணுதல், கருதுதல், மதித்தல், அளவிடுதல்.
கண் - கண்ணியம் = மதிப்பு.
கண்ணியம்
கண்ய (g)
கண்டம் கண்ட (nt ) =
-
முள்
கள் - முள். கள் - கள்ளி. ஒ.நோ : முள் - முள்ளி. கள் -கண்டு கண்டங்கத்தரி (முட்கத்தரி).
=
கண்டு -கண்டம் = கள்ளி, கண்டங்கத்தரி, எழுத்தாணி, வாள். வடமொழியில் மூலமில்லை.
கண்டகம் கண்டக
—
T
(nt)
கள் - கண்டு - கண்டகம் = முள், நீர்முள்ளி, உடைவாள், வாள், ஒ.நோ: முள் - முண்டு - முண்டகம் = முள், முள்ளி, முள்தூறு, தாழை, கருக்குவாய்ச்சி.
கண்டகி
கண்டகி, கண்டகின் (nt.)
கண்டகம்
முதுகெலும்பு.
கண்டகி =
தாழை, மூங்கில், இலந்தை,
கண்டு - கண்டல் = தாழை, முள்ளி, நீர்முள்ளி.
வடமொழியிலும் கண்டக, கண்டகி என்னும் சொற்கள் முள்ளையும் முட்செடிகளையும் முட்போன்ற பொருள்களையும் குறிக்கும். கண்டங்கத்தரி அதிற் கண்டகாரீ என வழங்கும்.
