தமிழ்மறைப்பதிகாரம்
159
ச்ரமண (பெ. எ.) = உழைக்கின்ற, இழிந்த, கெட்ட, அம்மண; (பெ.) புத்தத் துறவி, சமணத் துறவி, முனிவன், அடியான், ஆண்டி.
ஆச்ரம் = தவநிலையம், முனிவர் குடில்.
Gk. gumnos=naked. gumnosophistes-E. gymnosophist=One of ancient Hindu philosophic sect going nearly naked and given up to contemplation. mystic, ascetic. Gk. gumnasticos-E. gymnastics=bodily exercise.
ச்ரமண என்னும் வடசொல் சமணம், சமண, அமணம், அமண் என்றே தமிழில் திரிந்துள்ளது. அம்மணம் என்னும் தென்சொல் என்றும் அற்றம் ஒன்றையே குறிக்கும். அதுவும் சமயச் சார்பின்றி எல்லார்க்கும் பொதுவானதே. வடசொற் றிரிபுகளுள் ஒன்றேனும் அற்றத்தை உணர்த்துவதில்லை. அமணம் என்னும் வடிவும் செய்யுளில் அம்மணம் என்பதன் தொகுத்தல் திரிபாக வந்தே அற்றத்தை உணர்த்தும்.
சமணத் துறவியருள் ஒரு வகுப்பாரே திசையாடையர் (திகம்பரர்) என்னும் அம்மணர். சமணம் என்னும் சொல் உடம்பை வாட்டலையும் சமண மதத்தையுமேயன்றி அற்றத்தை உணர்த்தாது.
பண்டைநாளில் அடியாருள்ளும் நாட்டில் வதியும் துறவிய ருள்ளும் சிலர் நீர்ச்சீலையே (கோவணமே) அணிந்திருந்தனர். காட்டில் வதிந்த முனிவர் சிலர் அதுவுமின்றி யிருந்தனர். ஆதலால், அம்மண நிலை சமணத் துறவியர்க்கே சிறப்பாக வுரியதன்று.
அம்மணத்தைக் குறிக்கும் கும்னொஸ் என்னும் கிரேக்கச் சொல்லும், பொதுவானதேயன்றிச் சமயச் சார்பானதன்று. ஆதலால், அம்மணம் என்னும் சொல்லைத் தென்சொல்லென்று கொள்வதே பொருத்தமாம்.
அத்தன்-அச்சன், ஐ-ஐயன். தந்தையைக் குறிக்கும் இத் தமிழ்ப் பெயர்கட்கும் ஆரிய என்னும் பேரினப் பெயருக்கும் எள்ளளவுந் தொடர்பில்லை.
உம்-அம். அம்முதல் = பொருந்துதல், கூடுதல், குவிதல். அம்- அம்பு -அம்பல் = குவிந்த அரும்பு. "அம்பலும் அலரும் களவுவெளிப் படுத்தலின்” ( தொல். 1085). அம்பல்-ஆம்பல் = பகலிற் குவிவதாகச் சொல்லப்படும் நீர்ப்பூ. அம்பல்-அம்பலம் = கூடும் கூட்டம், அவை. அம்பரம் என்பது வானத்தைக் குறிக்கும் உம்பரம் என்பதன் திரிபு. அதுவுந் தமிழ்ச்சொல்லே.
ஆசு (குற்றம்) இரியன் (நீங்கினவன், நீக்குபவன்) ஆசிரியன். சர் (c) = நட.ஆ(முன்னொட்டு)-சார நடக்கை, ஒழுக்கம். ஆசார்ய
=
=
