மொழியதிகாரம்
47
கொங்கு மண்டலம், தொண்டை மண்டலம் என்பன தொன்றுதொட்ட வழக்கு.
மண்டலம்-மண்டலி.
மண்டலித்தல்
=
வட்டமாதல்,
வட்டமாகச் சுற்றிவருதல், ஈறு தொடங்கியில் (அந்தாதியில்) ஈறும் முதலும் ஒன்றித்து வருதல்.
மண்டலி =
வட்டமான பொறிகளுள்ள பாம்பு.
மண்டலம் - மண்டிலம் = 1. வட்டம். 2. வட்டமான இடம். "பரிப்புச் சூழ்ந்த மண்டிலமும்" (புறம். 30).
3. வட்டமான கதிரவன்.
"பகல்செய் மண்டிலம்" (பெரும்பாண். 442).
4.வட்டமான திங்கள். “செய்வுறு மண்டிலம்" (கலித்.7). 5.வட்டமான கண்ணாடி.
"மையறு மண்டிலம்" (மணிமே. 25 :137).
6. வட்டமான ஞாலம்."கடல்சூழ் மண்டிலம்" (குறுந்.300). 7. ஞாலப்பகுதியான நாடு, நாட்டுப்பகுதி.
“மண்டிலத் தருமையும்" (தொல். பொருள். 41).
8. கூத்தின் மண்டில நிலை.
9. வட்டமாயோடுகை.
"
"செலவொடு மண்டிலஞ் சென்று" (பு. வெ. 12, வென்றிப். 14)
10. வட்டமாயோடுங் குதிரை (பிங்.).
"மண்டிலங் கொட்பு" (இன்னா. 35).
11. அளவடி. “மண்டில யாப்பும்" (தொல். 1372).
12. செய்யுளின் எல்லாவடியும் அளவொத்து வருதல். எ-டு : நிலைமண்டில வாசிரியம், மண்டிலம் (விருத்தம்). மண்-மணி = நாழிகைவட்டில், மணியடிக்கும் வட்டமான வண்கலத்தட்டு, மணியென்னுங் கால அளவு, உருண்டை, உருண்டையான விதை.
இச் சொற்கு வடமொழியில் இத்தகைய வரலாறுமில்லை; மூலமுமில்லை.
மணி-மணி (இவே.).
மண்ணுதல்
=
கழுவுதல்; மண்-மண்ணி-மணி = க கழுவப்பெற்ற
ஒளிக் கல். “மண்ணி யறிப மணிநலம்" (நான்மணி. 5)
வடமொழியில் ச் சொல் அகரமுதலிகளில் மட்டும்
உளதென்று மா. வி . அ. குறித்திருத்தல் காண்க.
