1
‘அம்' என்னும் வேர்ச்சொல்
அம் (பொருந்தற் கருத்து வேர்)
உம்முதல் = கூடுதல், பொருந்துதல்.
உம்- அம்.
அம்முதல் = க. நெருங்குதல்.
அம் - அமல். அமல்தல் = நெருங்குதல்.
“வேயம் லகலறை”
(கலித்.45)
=
அம் - அமை. அமைதல் = (1) நெருங்குதல். "வழையமை சாரல்” (மலைபடு. 181) (2) நிறைதல். “உறுப்பமைந்து” (குறள். 761) அமல் நிறைவு. (ஞானாமிர்தம், 34) (3) போதியதாதல், உளம் நிறைதல். அமைவு பொந்திகை (திருப்தி). (4) பொருந்துதல். “பாங்கமை பதலை” (கந்தபு. திருப்பர. 9)
=
அமர்தல் = 1. பொருந்துதல். “தன்னம ரொள்வாள்” (பு.வெ. 4 : 5) 2. ஒத்தல். அமர, ஓர் உவமவுருபு.
அம்- அம்பு - அம்பர் = ஒருவகைப் பிசின். M. ambar.
அமைதி = பொருந்திய தன்மை, இலக்கணம்.
அமல் - அமலை = சோற்றுத்திரளை.
“வெண்ணெறிந் தியற்றிய மாக்க ணமலை” (மலைபடு. 441)
அமலை = மிகுதி. அமல் - அமள்- அமளி = மிகுதி. M. amali. அமை = கெட்டி மூங்கில்.
சேரே திரட்சி""
'அமையொடு வேய்கலாம் வெற்ப
(தொல்.846)
(பழ.357)
