122
சுல்
―
சொல் சொலி. சொலித்தல்
—
வேர்ச்சொற் கட்டுரைகள்
=
1. தோண்டுதல்.
2. பிளத்தல். 3. உரித்தல். “காம்பு சொலித்தன்ன அறுவை’(சிறுபாண். 236). 4. பெயர்த்தல். “திங்க ளுகிரிற் சொலிப்பதுபோல்” (சீவக. 350).
6
சொல்லுதல் = தீர்த்தல். “துணைவனுக் குற்ற துன்பஞ் சொல்லிய தொடங்கி னாளே" (சீவக. 1146).
சொலி = உரி, தொலி, பட்டை. "கழைபடு சொலியி னிழையணி வாரா” (புறம்.383).
சொல்- சொள்
—
சொள்ளை = 1. துளை. 'ஒற்றைக் கடுக்கன்
சொள்ளை' (உ. வ.) 2. உள்ளீடற்ற சொத்தை. 3. பள்ளமான அம்மைத் தழும்பு. அம்மைச் சொள்ளை' (உ. வ.). 4. குற்றம்.
சொள்- சொள்ளல் = குற்றம்.
சொள்- சொண்டு = சொத்தை மிளகாய்.
சொண்டு- சொட்டு = குற்றம். சொட்டு - சொட்டை = சொத்தை, குற்றம். சொட்டை - சொத்தை = 1. உள்ளீடற்றுக் கறுத்த பழம். 2. புழுத்த காய். 3. பூச்சியரித்த பல்.
சொத்தை- சூத்தை (கொச்சை வழக்கு).
சொள்- சொளு. சொளுசொளுத்தல் = எளிதாய்த் துளைக்கு மாறு ழ்போற் குழைதல், சேறாதல். ஒ.நோ: நொள் நொளுநொளுத்தல்.
நொளு.
சொளுசொளுவெனல் = நெய் தேன் முதலியன வடிதல், சொள் (சொள்ளு) = சாளைவாயினின்று வடியும் நீர்.
சொளுசொளு - சொலுசொலு. சொலுசொலெனல்
குழைதல்.
=
சோறு
சொளுசொளு - சொதுசொது. சொதுசொது வெனல் = சேறுபோற் குழைந்திருத்தல்.
சொது - சுது - சுதை = சேறுபோன்ற சுண்ணாம்பு அல்லது சிப்பிச் சாந்து. சுதை - வ. (sudha).
"ஒளியார்முன் ஒள்ளிய ராதல் வெளியார்முன்
வான்சுதை வண்ணங் கொளல்"
என்று திருவள்ளுவரும்,
(குறள்.714).
"வெள்ளி வெண்சுதை யிழுகிய மாடத்து’(மணிமே. 6 : 43)
என்று சீத்தலைச் சாத்தனாரும் கூறுவதால், சுதையென்பது தென் சொல்லே.
