இராவணன் முதல்நாட் போரில் தன் படையும் படைக்கலமுந் தேரு மிழந்து தன்னந்தனியனா- நின்றபோது, இராமன் இரங்கி "இன்றுபோ நாளைப் படையொடுவா" என்று கூறி விடுத்ததாகவுள்ள கம்பவிராமாயணச் செ-தி, ஊராண்மைக்குச் சிறந்த எடுத்துக்காட்டாம்.
"ஆளை யாவுனக் கமைந்தன மாருத மறைந்த
பூளை யாயின கண்டனை, யின்றுபோ-ப் போர்க்கு
நாளை வாவென நல்கி நாகிளங் கமுகின்
(கம்பரா. யுத்த. 1218)
இங்ஙனங் போர்க்களத்தில் தனித்து நின்ற பகைவர்க் குதவுதலும், புறங்கொடுத்தார் மீதும் அடைக்கலம் வேண்டினார் மீதும் படைக்கலம் தொடாமையுமான ஊராண்மையைத் 'தழிஞ்சி' என்னும் வஞ்சித் துறையாகப் புறப்பொருள் வெண்பாமாலை (3:20) கூறும். இரு கூற்றும் ஒரே சாராருடைய யதாகையால், 'என்ப' என்பது பின்னும் இயைந்தது. எஃகு ஆகுபெயர்.
774. கைவேல் களிற்றொடு போக்கி வருபவன்
மெ-வேல் பறியா நகும்.
(இ-ரை.) கைவேல் களிற்றொடு போக்கி வருபவன் - தன் கையிலிருந்த வேலைத் தன்மேல் வந்த போர்யானையைக் கொல்லுமாறு எறிந்துவிட்டு, அடுத்து வந்த வேறொரு போர்யானையைக் கொல்ல வேல் தேடித் திரும்பி வருகின்ற யானைகொல்லி மறவன், மெ-வேல் பறியா நகும் - தன் மார்பில் தைத்திருந்த வேலைக் கண்டு பறித்து மகிழ்ச்சியடைவான்.
'களிற்றொடு போக்கி' என்றதனால் யானைகளைக் கொல்வதையே குறிக்கோளாகக் கொண்ட மறவன் என்பது பெறப்படும். களிற்றொடு போக்குதலாவது களிற்றின் உயிரைப் போக்குமாறு வேலைப் போக்குதல். 'மெ-வேல் பறியா நகும்' என்றதனால், தன் மார்பில் பகைவர் வேல் தைத்ததையும் மறமிகுதியால் உணரவில்லையென்பதும், மேன்மேலும் போர் விருப்பினன் என்பதும் அறியப்படும். இங்ஙனம் மெ-வேல் பறித்தெறிதலை 'நூழிலாட்டு' என்னும் தும்பைத் துறையென்பர் ஐயனாரிதனார் (பு.வெ. 7:16).
775. விழித்தகண் வேல்கொண் டெறிய வழித்திமைப்பி
னோட்டன்றோ வன்க ணவர்க்கு.
