62
தமிழ் வரலாறு
பொருள்களையுமே சுட்டும். ஆதலால் உகரச்சுட்டு என்றும் முன்மைச் சுட்டேயன்றி, சேய்மைக்கும் அண்மைக்கும் இடைப் பட்ட இ தடை டைமைச் சுட்டன்று. இது நீண்டகாலத்திற்கு முன்பே தமிழ்நாட்டில் வழக்கற்றுப் போயிற்று. ஆயின், யாழ்ப்பாணத்தில் ஓரளவு வழக்கிலுள்ளதாகச் சொல்லப்படுகின்றது.
உகரச் சுட்டடிச்சொற்கள்
உகரச்சுட்டுவேர் தனித்தும் க, ச, த, ந, ப, ம என்னும் அறு மொழிமுத லெழுத்துகளோடு கூடியும் வரும். ஞவயமெய்கள் உகரத்தோடுகூடி மொழிமுதல் வராமையால், அவை பிறவுயிர் களோடு கூடி மொழிமுதல் வரும் சொற்களிற் பெரும்பாலான, உகரச் சுட்டடிச் சொற்களின் திரிபாகவே யிருக்கும். உயிருகரம் முதலாக வருவது முதலடி; உயிர்மெய் யுகரம் முதலாக வருவது வழியடி. சொல்லாக்கத்தில், பொருள்மயக்கத்தை நீக்குதற்கு, உயிரும் மெய்யும் பல்வே றெழுத்தாய்த் திரிகின்றன. அத் திரிபுகளெல்லாம் சற்றுப் பின்னர்க் கூறப்படும். இங்கு, உயிர்த்திரிபில் உ-இ, உ-ஒ என்பவற்றையும், மெய்த்திரிபில் ல்-ர், ல்-ள், ழ-க என்பவற்றையும் உள்ளத்தில் இருத்துதல்வேண்டும்.
1. தோன்றுதல் (முன்வருதல்)
உ-உல்-உர்-உரு.
உரு: உருத்தல் = தோன்றுதல். உரு-(அரு)-அரும்பு,
அரும்புதல்
=
தோன்றுதல். அருப்பம்
=
தோன்றும் மீசை.
-
உரு = கரு. உரு தோற்றம், வடிவம், நிறம். உரு உருவு - உருவம். உருவு உருபு = வேற்றுமை வடிவம்.
-
=
குரு: குருத்தல் = தோன்றுதல். குரு - தோன்றுதல். குரு - குருத்து = தோன்றும் ளவோலை.
=
தென்னை பனையின்
குருத்து-குருந்து = வெண்குருத்து, குழந்தை. குருந்து-கருந்து = மரக்கன்று (கோடை.). குரு-குரும்பை இளங்காய். குரு-குருகு = குருத்து, குட்டி,
குரு-கரு=1. சூல். “கருச்சிதைத் தோர்க்கும்”
2. குழந்தை. “சேரர்தங் கருவை"
3. குட்டி. “காசறைக் கருவும்"
4. பிறப்பு. “கருவைத் துடைப்ப
5. முட்டைக்கரு. “புறவுக்கரு வன்ன'
6. நிலத்தில் தோன்றும் பொருள். “கருவென மொழிப்"
(புறம். 34) (பாரத.நிரை.116)
(சிலப். 25:52)
(பிரபு. கொக்கி.15)
(புறம். 34)
(தொல்.964)
