26
ம
வகுப்பார் அனைவரையுங் குறிக்குமேனும், அவருள் தலைமை யானவரே,கிளவித்தலைவராகக்குறிக்கப்பெறுவர் என்பதை அறிதல் வேண்டும். ஆகவே, வேளாளர் என்பவர் அவ் வகுப்பாரின் (உழுவித் துண்ணும்) தலைவரான வேளிர் என்னும் குறுநில மன்னரேயென்றும், வணிகர் என்பவர் மாசாத்துவன் போலும் நிலவணிகரும் மாநாய்கன்போலும் நீர்வணிகருமே யென்றும், அரசன் என்பவர் கோக்களும் வேந்தருமே யென்றும், அந்தண ரென்பார் தலைமைப் புலவரும் குருக்களும் அமைச்சருமே ம யென்றும், இது புலனெறிவழக்க மென்னும் இலக்கிய (செய்யுள்) வழக்கே யென்றும் அறிந்துகொள்க. துறவியர் அகப்பொருட் டலைவ ரல்லரேனும், தூதுசெல்லல் சந்து செய்தல் முதலிய புறப்பொருட்குத் தலைவராவர்.
ட
உலக வழக்கில் கல்வி, காவல் (ஆட்சி), வணிகம், உழவு, கைத் தொழில் என்னும் ஐவகைத் தொழில் செய்வோரும், முறையே, பார்ப்பார் அரசர் வணிகர் உழவர்(வேளாளர்) தொழிலாளர் எனப்படுவர். பிராமணர் இப் பாகுபாட்டைப் பயன்படுத்தி, பார்ப் பாரையும் அந்தணரையும் ஒருங்கே பிராமணர் என்றும், அரசரைச் சத்திரியர் என்றும், உழவர் சிறார் சிலர் மாடு மேய்ப்பதாலும், உழுவித்துண்ணும் வேளாளர் வகுப்பைச் சேர்ந்தவர் (வெள்ளாளர்) பலர் கடைகாரரும் வணிகருமா யிருப்பதாலும், உழவும் வணிகமும் மாடுமேய்ப்பும் ஒருங்கே செய்பவரை வைசியர் என்றும், உழவுங் கைத்தொழிலுங் கூலிவேலையுஞ் செய்யும் மூவகுப்பாரைச் சூத்திர ரென்றும் மக்களை நால்வகுப்பாக வகுத்து, பிராமணனுக்கு வண்ணிறமும் சத்திரியனுக்குச் செந்நிறமும் வைசியனுக்குப் பொன்னிறமும் சூத்திரனுக்குக் கருநிறமும் சார்த்திக் கூறி, நால்வரணப் பாகுபாட்டை ஏற்படுத்தி, பிராமணர் கல்வித்தொழிலை யும் பிற வகுப்பார் தத்தமக்குக் குறிக்கப்பட்ட தொழில்களையும் வழிவழி செய்து வரவேண்டு மென்றும்,சத்திரியன் முதலிய மூவரும் பிராமணனுக்கு இறங்கு வரிசையில் தாழ்ந்தவ ரென்றும், சூத்திரன் மேன் மூவர்க்கும் வைசியன் மேலிருவர்க்கும் சத்திரியன் பிராமணர்க் கும் தொண்டு செய்யவேண்டு மென்றும், இது இறைவன் ஏற்பா டென்றும், மேல்வகுப்பார் மூவரும் பூணூல் அணியும் இருபிறப்பாள ரென்றும், வேதத்தைச் சூத்திரன் காதாலுங் கேட்கக் கூடாதென்றும், பிராமணனைக் காணின் மற்ற மூவரும் தத்தம் தாழ்வுநிலைக்குத் தக்கவாறு ஒதுங்கி நிற்கவேண்டு மென்றும் இறைவன் கட்டளை யிட்டதுபோற் கற்பித்துவிட்டனர்.
ெ
இச் சட்டதிட்டம் வடநாட்டில் விரைந்து முழுவதும், தென் னாட்டிற் படிப்படியாகப் பேரளவும், ஆட்சிக்குக் கொண்டுவரப் பட்டது.
