ஆரம்பித்து அடித்து, 'குழந்தையை' எனத் திருத்தி பார்த்துவிட்டுப் போக வருவதாக தாத்தாவிடமிருந்து கடிதம் வந்தது.
"குஞ்சு, ஒன்னைப் பாக்க தாத்தா வரப்போறாங்க" - குழந்தையின் குதூகலத்தில் பங்குபோட்டுக் கொள்ளுகிறவர் போலக் கூறுகிறார். சாப்பிட்டுவிட்டுப் புறப்படும்போது, "சாயங்காலம் காப்பிக்குத்தான் வருவேன்" என அறிவித்த சுந்தரவடிவேலு காரில் ஏறிக்கொண்டு நண்பர் ஒருவரைப் பார்ப்பதற்காகச் சென்றுவிடுகிறார்.
மரகதமும் குஞ்சும் கதவைத் தாழிட்டுக்கொண்டு உள்ளே வருகிறார்கள்.
"ஏட்டி வெய்யிலா இருக்கு, இப்படி எங்கூட படுத்துத் தூங்கிறியா?" என்கிறாள் மரகதம்.
"ஆகட்டும் அம்மா!" என்று மச்சிலுக்கு ஏறுகிறது.
"அங்கே வாண்டாம். இந்த நடேலெ தலையெச் சாய்ப்போம்" என்று வெற்றிலைச் செல்லத்தைத் தலைக்கு வைத்துக்கொண்டு முந்தானையை விரித்துப் படுக்கிறாள் மரகதம். குழந்தையும் முந்தானை விளிம்பில் மல்லாக்காகப் படுத்துக்கொண்டு கண்ணை ஒரு கையால் மூடிக்கொள்ளுகிறது.
வேலைக்காரர்களை அடுக்களையில் ஏற்றும் சாதிகெட்ட வழக்கத்திற்கு இணங்காமல் உழைத்ததின் பயனோ என்னவோ அயர்ந்து விடுகிறாள்.
குழந்தைக்குத் தூக்கம் வரவில்லை.
எழுந்து உட்காருகிறது.
'தாத்தா வருவார்களே' எனத் தனக்குத்தானே அறிவித்துக் கொள்ளுகிறது.
தூரத்தில் கிடந்த என்ஜின் புஸ்தகத்தை எடுத்துக்கொண்டு வந்து புரட்டுகிறது. என்ஜின்களின் ஓட்டம்கூட ரசிக்கவில்லை. இப்படியும் அப்படியுமாக விருவிரு என்று புரட்டிவிட்டு, 'டபார்' என்ற சத்தத்துடன் மூடுகிறது.
மரகதம் சிறிது விழிக்கிறாள்.
"என்ன தூங்கு" என இழுத்துப் படுக்கவைத்துக்கொண்டு தட்டிக் கொடுத்தவண்ணம் தூங்கிப் போகிறாள்.
குழந்தை மறுபடியும் எழுந்து உட்கார்ந்துகொள்ளுகிறது.
ஹாலில் உள்ள பெரிய கடிகாரம் அரைமணியைக் குறிக்க டணார் என்று ஒரு அடி அடிக்கிறது.
குழந்தை ஓடிப்போய் கடிகாரத்தைப் பார்த்துவிட்டு வந்து நேரம் தெரிந்தது போல "மணியடிச்சாச்சு அம்மா?" என எழுப்புகிறது.
"நீ தூங்குடி. நேரமாகலெ?" என்று மறுபுறம் திரும்பிப் படுத்துக் கொள்ளுகிறாள் மரகதம்.
குழந்தை ஓசைப்படாமல் புழக்கடைப் பக்கம் போகிறது.
புதுமைப்பித்தன் கதைகள்
699
