5. தசரதன் தன்மை 4.09
_னே வளைத்து அதில் ஒரு பகழியையும் பூட்டி அவ _ கியே நீட்டி, கிலை என்னே ? ‘ என்றான். இந்த வீர _ கிலேமையை நோக்கி அச்சமீக்கூர்ந்து அவர் அதி _ வணங்கித் துதிகள் பல செய்து தொழுதுபோர்ை. அவ தாலந்து போகவே இராமன் வந்து கங்தையை கோக்கி --- |ம்புலன்களும் ஒடுங்கி அயர்த்து கிடத்தலைக் கண்டு அ. கொண்டு, அப்பா ! அப்பா ! ‘ என்று ஆசக் கழுவி _ வருகி அடி வருடி கின்றான். அவன் தொட்டவுடனே *** * * ஞ்சீவி பட்டதுபோல் கதிதெளிந்து கண் விழித்து சி. வான். கன்னே அடி தழுவியுள்ள அந்த அருமைக் கும _காண்டபொழுது அவன் உள்ளங்கொண்ட உவகை நிலையை சொல்லவல்லார் ? ஆனந்த பாவசனய் விழிர்ே சொரிந்து _ லிக் கழுவி கின்று உவகை மொழிகள் பல உரிமையுடன் _ம உள்ளங் களித்தான். அன்று அவன் களித்து மொழிக் _ா பை கள் உயிர் உருக்கத்துடன் உதித்து வந்துள்ளன.
வருவன காண்க.
தசரதனை இராமன் தொழுது தேற்றியது.
அந்தவன் போனபின் அமலன் ஐயுணர்வு அக்தனன் உயிருலேக் துருகு தாதையைப்
மிந்தபே ரன்பினுல் தொழுது முன்புபுக்கு |ந்ெத வான் துயர்க்கடற் கரைகின் றேற்றின்ை. (1)
தெளிந்தெழுந்த மன்னன் சிந்தை களித்தது.
..வளிப்படும் உணர்வினன் விழுமம் நீங்கியே 1ளிர்ப்புறு மதகரித் தானே யானிடை
குளிப் பருங் துயர்க் கடற் கோடு கண்டவன் களிப்பெனும் கரையிலாக் கடலுள் ஆழ்ந்தனன். (2)
மைந்தனை உச்சி மோந்து உருகி நின்றது.
| lவறு சிங்தையப் பரசு ராமன் கை
வlசிசில வாங்கிஓர் வசையை நல்கிய
டிருவனைத் தழுவிகின்று உச்சி மோங்துதன்
அருவியங் கண்ணெனும் கலசம் ஆட்டின்ை. ( 3 )
52
