7. இ ரா ம ன் 4153 யத்தில் கிலாவிக் கண்டவருடைய கண்ணையும் கருத்தையும்| هنة I'..." # * ur = m - - * # தவாது, கானுக்கோறும் கருதுக்தோறும் போனங்கங்களைவிளே இத்த ஒரானந்தமாய் உள்ளது.(இந்த உண்மையை உணர்ந்து உன் இன்மையை ஒழித்து புலே நீசங்களை மறந்து உப்தி பெறுக’ இன்று சிதை இவ்வாறு பேசி முடித்தா ள். வார்க்கைகளில் உள்ளக் கொதிப்பும் உணர்ச்சிகளும் உறு இயுண்மைகளும் ఢా? டுருவி யுள்ளன. இச்சைமீதார்த்து அவன் | பேசிய பேச்சுகள் கொடிய கொதிப்பை மூட்டினமையால் ட்ரைகள் கடுமையாய்க் கதித்து வந்தன. Cநெஞ்சம் கிழிகிலே! கிளேயொடும் அழிகிலே! என் கற்பு என்ம்ை? அறம்தான் என்னும்?
- இந்த வார்க்கைகளில் சினமும் சீற்றமும் விறும் வேகமும் திரவிநிற்றலை ஊன்றி உணர்ந்த கொள்கிருேம். அடலாண்மை! கொண்டுள்ள அசகாயகுரனே கோக்கிஇவை பா ய்ந்திருக்கின்றன.
'எனக்கு எப்பொழுது இனங்குவாய்? இந்திரனுக்கு இன * = == * * == in o ங்கி அகலிகை இன்பம்பெறவில்லையா?” என்று இன்னவாறு அவன் கூறிய ஈனமொழிகள் உள் ளத்தைச் சுட்டு உயிரைத் துடிக்கச் செய்துள்ளமைய ல் வார்க்கைகள் கடுத்துக் கொதிப்பேறி வங் H مr- -- = = in H தன3ஆ பாக கா! பழிபாவங்களை அஞ்சாமல் பேசத்தகாதபேச்சு களை யெல்லாம் என் எதிரே பேசுகின் ருயே!” என்று உள்ளம் கொதித்திருக்கலை உரைகள் உணர்த்தி நிற்கின்றன.(சே வார்த் தைகளைத் தணிந்து சொன்ன நீ நாசமாய்ப் போக வில்லையே! இன்னும் உயிரோடு என் எதிரே நிற்கின் ருயே! என்று துயரோடு தடித்தாள் ஆகலால் நெஞ்சம் கிழிகிலே அழிகிலே என ஆவேச மாப் ஆயாசம் அடைந்து விருேடு விரைந்து பேசினுள். ri . (கெட்டவார்க்கைகளைப் பேச அவன் வாயைத் திறக்கும் போதே கெஞ்சம் பிளந்து கேபே கலை வெடித்துச் செத்து விழுக் திருக்கவேண்டும்; அவ்வாறு சா வில்லையே! என்று வேகமாய்த் கவித்துள்ளமையால் கன்னேயும் கருமத்தையும் இகழ்ந்து சொன் .குள். என் கற்பு என்னும்? என்ற க உள்ளம் கொங்து வந்துள் நான் நல்ல பதிவி, கையாகு ல் பொல்லாக புலமொழியை لتجrه : இவன் இப்படி எ ன் ைநோக்கிப் பேசுவான ? அவ்வாறு பேசி 'னவன் உடனே அழிக். ல் யிரோடு நிற்பாளு? இவன் 52C)
