7. இ ரா ம ன் 89.1
கொசுமாது சாபக் கால் இக்கிான் அடைக்க அல்லல் _ா இராமனிடம் கோசிகர் சொல்லி வருங்கால் இப்படிச் _வியிருக்கிரு.ர். சொல்லில் உள்ள சூக்குமம் காண்க.
புன்னே சொல் ஒக்கும் சாம் என உவமையாய் கின்றது ; 1 . . . . சரம் அனையசொல் என உவமேயமாய் வந்தது. அம்பைக் க் காம் முன்பு உரைக் கதை முனிவர் வாய்மொழியால் . பக்திக் கவி ஈண்டு வெளியிட்டிருக்கிரு.ர். ஒரிடக் கில்குறித் ** * “மலே விருக்திசெய்து இடங்கள் தோறும் இவர் இசைத்து ாம் அழகு வியங் த நோக்கவுள்ளது.
ால் என்றது யாருடையகோ ? என முன்னம் ஐயமுற்ற
)ங்கு நன்கு கெளித்துகொள்வர். கோகமாைக் தாயவன் - ன் n.க அவரது சித்த சுக்கியை உணர்ந்து. காடகைமேல்
இாமபாணத்தின் நிலைமையை கேரே கண்ணுாக் கண்டு
வெ வர் ஆதலால் : |கின்கைச் சடுசாம் ‘ என அதன் அடுகிற
aul II γύγυ" ஆர்வத்ே தாடு சுட்டிக் கூறினர்.
இாமனது அம்பைக் குறித்துச் சொல்லும்போதெல்லாம்
க. ஆர்வ மீதுளர்ந்து பேசி வருகின்றார். இங்கே அகற்கு ஒப்புக் காட்டி யது உவகைக் காட்சியாம். அகத்திய முனிவர் சாபத் அாக்கியாகிக் காடகை முன்னம் அவம் அடைக் காள். ‘ப்பொழுது அவளே அடியோடு அழிக்க சாபச் சாக்கிற்கு அச்
சொல்லையே உரிமையாக உவமை காட்டினர். சரம் தரு சாபம் அல்லால் தடுப்பரும் சாபம் :
(அகலிகை, 77) எனப் பின்னரும் நன்னயமாக விளக்கியிருக்கலால் முனி வர் மொழிகளில் நம் கவிஞர்பிரான் கொண்டுள்ள மதிப்புக் கனி புனய கின்றது. சாபம்=வில், சபிப்பு.
‘ சொல்லே அன்ன படைக்கலம் (வேள்விப்படலம், 1)
சொல் வில்லால் உலகு அளிப்பாய் (கார்முகப்படலம், 21) ‘ வைவன முனிவர்சொல் அனேய வாளிகள் :
(அதிகா யன் வதை, 116) சொல்லிற் பிழையாது ஒருகுலம்’ (படைத்தலைவர்வதை,76) என வருவன ஈண்டு எண்ணற்கு உரியன. குறி கவருது கொல்ல வல்ல அம்புகளுக்கு கல்லோர் . ல்லே உவமை கூறியிருக்கலால் சொல்வன்மையில் நம் கவிக்கு
- so * * - - -- - - - -
- . தயும உனமையும அ.தி. : ! Ayo ar 2_3FTF லாகும.
