பக்கம்:புலவர் உலகம், கம்பன் கலை நிலை 5.pdf/137

7. இ ரா ம ன் 1789 ,:மா! உன் சிந்தனை தெரிந்தது என்ற கில் கிக்கன கிறைக் ാള. மாய வஞ்சனையுடைய தீய நெஞ்சினள் என்பது உன் சொல்லாலேயே கெரிந்துகொண்டேன் என்பது குறிப்பு. ...ம்மா' என்றது அவளுக்கு மரியாதை விளியாகத் தோன்றி உள்ளே வியப்பூர்க்க இளிப்பாய்க் கோய்ந்து கின்றது என்ன தைரியம்! எ வ்வளவு துணிவு அவள் என்னை மயக்க இங்கே வருவது ன அந்தச் சுங் கரியைச் சொல்லியதுபோல் இந்தக் கள்ள வல்லாக்கியை எள் ளியிருக்கிருன் இவ்வாறு இவ் இருவரும் பேசிக்கொண்டுள்ள வார்க்கைகள் இதையின் காகில் யாதும் விழவில்லை. பர்னசாலையிலிருந்து புறப்பட்டுத் தன் அருமை நாயகனை நோக்கி உரிமையுடன் வரு ன்ெருள்; வரும்போதே அருகே ஒரு அழகி நிற்பதைக் கண் டாள்; யாரோ ஒர் மங்கை என யாதொரு சங்கையும் கொள்ளா மல் அக்கற்பாசி கணவனை அணுகினள். அணுகவே இக்கொடிய வள் யாாடி நீ இங்கே வருவது? வஞ்ச அாக்கி உன் கள்ளம் தெரிந்தது; ஒடிப்போ!' என இடையே கடுக் துப் பாய்க் து சீதையை உருத்து அதட்டி ள்ை. பாவம்' புலியைக் கண்ட புள்ளிமான் போல் அம்மெல்லியல் அஞ்சி கடுங்கி அலமத்து ஒடித் தன் நாயகன் மீது போய்ப் பாய்ந்து வீழ்ந்தாள். 'அஞ்சினள் அஞ்சி அன்னம் மின் இடை அலச ஒடிப் பஞ்சின் மெல் அடிகள் நோவப் பதைத்தனள்." அந்தப் பாதகி போட்ட சக் கச்தைக் கேட்டு இவ்வுக்கமி பட்டுள்ள பாட்டை இ கல்ை உணர்ந்து கொள்ளுகிருேம். திடீர் என்று பேய்க் கூச்சலிட்டு அத்தீயவள் பாய்ந்திருக்கின் ருள் -器卢 லால் இத் தூயவள் இவ்வாறு பயந்து போயிள்ை. பயங்கவள் அயல் எங்கும் கலாமல் விாைக்து ஒடி ப்போய் இராமன் மெய் யைக் கன் இருகைகளாலும் இறுகக் கழுவி மருவிக்கொண்டாள். மஞ்சிடை வயங்கித் தோன் றும் பவளத்தின் வல்லி என்னக் குஞ்சரம் அனேய வீ ல் வவுக்கோள் கழுவிக் கொண்டாள்: - i. H * -o H H H. 」 -- அாக்கிக்கு அ. சூசிப்போய் அளுசன ஆண்ை ை ை: சான ெ தழுவியிருந்த காட்சியை இங்க ைம் காட் டி யிருக்கிரு.ர். பருவக் கால மஞ்சு = கார் காலத்தில் மழை பொழிய நீர் சுயந்து கின்ற