பக்கம்:புலவர் உலகம், கம்பன் கலை நிலை 5.pdf/165

7. இ ரா ம ன் 1817 பெயக்கண்டும் தஞ்க ைடயைவர் கயத்தக்க நாகரிகம் வே ைடு டவர். (குறள், 580) முந்தை யிருக் கட்டோர் கொடுப்பின் நஞ்சும் உண்பர் தனி நாகரிகர். (நற்றினே, 355) பழகின உரிமையாளர் கண் எதிரே கின்று நஞ்சைக் கொடுத் தாலும் அகன மறுக்க மாட்டாமல் வாங்கி யுண்ணுகின்ற அந்த அரிய கண்ணுேட்டம் உடையவரே சிறந்த நாகரிகர் என இவை காட்டியுள்ளன. பிறரிடம் கண்ணுேடி இாங்கிக் கண்ணளி புரியும் புண்ணிய நீர்மையாளர்க்குக் கண்ணியமான ஒரு பெயரை மேலோர் தந்திருக்கும் காட்சி சாலவும் சிக்கிக்கத் தக்கது. கருணேப் பண்பில் பண்டு இங்ானம் மருவி யிருக்த நாகரிகம் என்னும் அருமை மொழியை இக் காலத்தில் வேறு சிறுமை வழி களில் திருப்பிப் பேதை உலகர் தமக்கு உரிமை செய்து கொண்டு பேயாட்டம் ஆடுகின்றனர். தன் முகத்தைத் தன் கையால் தானே சிாைப்பதும், கலை மயிரை கிலே குலைத்து நெடு கோம் புலையாக்குவதும், பகட்டான உடைகளை வனத்து புனைந்து வெளியே மினுக்கித் திரிவதும் முதலிய களிப் பாட்டங்களே நாகரிகம் என இன்று கலித்து கிம்றலால் பழைய அதன் பொருள் நலம் எவ்வளவு மருள் கிலையில் இழிந்திருக்கின்றது ! என்பது எளிதே தெளிந்து கொள்ளலாம். அன்பும் பண்பும் அமைந்து ஆருயிர்களுக்குப் போருள் புரியும் பெருந்தகைமையே நாகரிகம் ஆகும். தம்மை நாகரிகர் என எண்ணி நிற்பவர் இத் தன்மை தம்பால் எவ்வளவு படிந்துள்ளது என்பதை உணர்ந்து கொள்ள வேண்டும். ஆன்ம பரி சோதனையால் மேன்மை விளைகின்றது. கண்ணுேட்டம் உடையவரே நாகரிகர் என்ற தல்ை அஃது இல்லா கவர் அநாகரிகர் என்பது பெறப் பட்டது. இாங்கி அருள் புரியும் தன்மை தன் தமையனரிடம் இல்லை என்பாள் தயமுகஞர் காகரிகர் அல்லர் என்ருள். அவன் கோபத்திற்கு ஆளாகாமல் என்னே நீங்கள் உரிமை யாக்கிக் கொள்ளுங்கள் ; இல்லையேல் உங்களையும் அழித்து,