7. இ ரா ம ன் 2141
இவனது மாட்சியை காம் கண்டு கொள்ள வந்தது. தோன கோக்கி கைக்க ஆளேத் துருவி கோக்கும்படி கவி கருதி கோக்ெ உறுதி பூக்கியிருக்கிருச்.
வேதாத்த மும் சாதாக்கமும் போதாக்கமும் கடந்து கின்ற வன் இங்கே புகுத்த இாவைக் கடக்க முடியாமல் வருக்கி யிருக் கிருன். வக்க வாவுக்குக் கக்கபடி சிக்கை அயர்ன்ெருண்.
‘உலகத்தைப் பாதுகாத்தருள உயர்த்த அரசர் குடியில் வங்தேன்; உரிய பனையாளைக் காவாமல் கைவிட்டு கொங்தேன்; என் கிலைமையும் வலிமையும் கன்று! என்று. ’’ என கிகழ்ச்சிகளை கினேன்.ஏ இகழ்ச்சிக் குறிப்போடு காணி மறுகினன்.
கல்ல தரும சலங்களையுடைய முனிவர் முதலாயினுேர் அல் லல் அடைக் த கனா, பொல்லாத அசக்கர் குழாம் வல்லவாய்க் களித்து வளா இக் காலம் கலித்து வருகினறகே ! நல்லவர்கள் இங்கே வாழ யாதும் திே இலலையே! இக்க அகியாயங்களைத் தெய்வங்களும் கண்டு கொண்டிருககின்றனவே! தருமம் சத்தியம் கருணை கிே என்னும் வேத விதிகளால் இனி பாது பயன்? eெறி முறைகள் எல்லாம் தலை தடுமாறி எ க்கும் புலைகள் மண்டி யுள்ளன! நல்ல மேன்மைகள் கைத்து கொலைக்தன என உலக கிலைகளை கினேந்து உள்ளம் கனன்.து உருத்து கின் முன், மறத்தினர்கள் வலிங்தனர் வாழ்வரேல் அறத்தினுல் இனி யாவது என்? இராமன் இல்வா.அ கெஞ்சம் கொதித்து கினேன்.திருக்கிருன் . மறத்தினர்கள் என்றது பாவத் தொழிலகளைச் செய்கின்றவர்களே. அாக்கர்களை இங்கே குவிப்பாகச் சுட்டி கின்றது. எப்பொழுதும் திவினைகளேயே செய்து வருகின்ற பாவிகள் செழித்துக் களிததுச் செருக்கி வாழ்வது என்றால் புண்ணியத்தினல் என்ன பலன? எ ன இன்னலுழகது ை ண்ணியது அனன வாருண கொடிய கிலை அடியோடு தொலைய வேண்டும ன ைலும் குறிபடை உணர்த்தி கின்றது. தரும பரிபாலகன ஆகையால் அதன தளர்வை கினேங்து இாங்கினன். அறம வளர்த்த வள ஆவன புசித்த வருகிருன்.
கேடு செய்பவர்கள் பீடு பெற்று வாழ்வார்களாயின் காடு முழுவதும் அதனை கயத்துகொளளுமதி கொள்ளவே சனசமுதாயம்
