2106 கம்பன் கலை நிலை
யாய் கில். வி. மூர்த் கியாயெ நீ கூரிய கோக்குடன் காரியம் புரி தலே விரியம் ஆகும். சம்பரன் இடர்களைத்து உம்பனைக் காக் கரு னிய அந்த உக் கமச் சக்காவர்க்கியின் புக் கிான்; சக் கிரிய தரு மம் தலே எடுத்து சிலவ இக் கிலமிசை .ே உதயமாயிெருக்கின் ருய்: எந்த நோக்க க்தோடு வந்திருக்கின் ருயோ அது விரைவில் முடிய வினேகள் விளைங்கிருக்கின்றன. உள்ளம்கவலாமல் ஊக்கிமுயலுக.” என உறுதி கூறி அறிவு சுேற்றின்ை.
கள்ளப்போர் அரக்கர் என்னும் களே யினே க் களைந்து வாழ்தி
இா மனே நோக்ச்ே சடாயு இப் டிப் போதித்து ஆசி கூறி யிருக்கிருன். உலகிலுள்ள நல்ல உயிர்களுக்கு அல்லல்களாய் நீண்டுள்ளமையால் அசக்கர் களை என சேர்க் கார்.
களையைக் களைக் பயிரைக் காப்பது உழவன் தொழில். தட்டாைத் தொலைத்துச் சிட்டாைப் பேணுவது இராமன் கடமை என்ற தல்ை உலகிற்கும் அவனுக் கும் உள்ள உரிமை உனாலாகும் அாக்கரை நீ கணேய வில்லையானல் களை களையா
உழவன் (r இனிவடைவர்க் எ ன் ட தி தெளிவுற வந்தது.
களைகளைக் களைக் த எறியாத உழவன் விளைவுகளே இழந்து
Ho: _து மு f போவான்; பாவிகளே அகழ்த்த ஒழியாவிடின் புண்ணியங்களே ே இழந்து விடுவாய் என்பது குறிப்பு. கரும கருமம் கானகின்றது.
புள்ளிற்கும் புலன் இல் பேய்க்கும் தாய் அன்ன புல
- -- r= +y
- # = -* * - ங் - - வேலோய்! என்றது. இக்க வி. வள்ளலுடைய விறல் கிலே தெரிய வங்தது. பகைவர்களைக் கொன்று அவர்களுடைய உடல் உதிசங்களைப் பருத்துகளுக்கும் பேய்களுக்கும் விருத்து ச்ெய் கரு ளும் வெற்றி வேலாயுதத்தை யுடையவைே என இவனது கொற்ற கிலைமையைக் கொண்டாடி உற்றது புரிய உாைத்தான்.
முன்னே புரவலன் என் லைன் இங்கே புலவு வேலோய்! என்றான். பூமியைப் புசக்கருளும் வி. முவன் என்பது விளங்கி கின றது. இங்கனம் ஆறு லும் கே. கலும் கூறி வந்தவன் இறுதியில் தனது கிலேமையைப் பொருதியாக விளக்கினுன் ,
‘குடிசையுடன் சீதையை இராவணன் கவர்த்து கொண்டு போவதை அவிக்கதும் நான் வி ைன்து ஒடி வந்த எதிர்த்துக்
கடுத்தேன்; என்னுல் ஆனவனாயும் போாடினேன்; முடிவில்
