30. சேலம் சிறைக் கொடுமைகள்
‘அதிகாரம் பொல்லாதது; அது நல்லவர்களையும் அல்லவர்கள் ஆக்கும் இயல்புடையது’ என்பதற்குச் சான்றாக நின்றது 11-2-1950 இல் சேலம் மத்திய சிறையில் நடந்த துப்பாக்கிச் சூடு. அச்சிறையின் இணைப்புப் பகுதியில், தமிழ்நாடு, கேரளம், ஆந்திரம் ஆகிய மூன்று பகுதிகளைச் சேர்ந்த 350 கம்யூனிஸ்டுகள் அடைக்கப் பட்டிருந்தார்கள். கேரளத்தைச் சேர்ந்தவர்களே அதிகம்.
சிறைப்பட்டிருந்த கம்யூனிஸ்டுகளில் பலர், இந்திய விடுதலைப் போராட்டங்களில் பங்கு கொண்டவர்கள்; பல முறை சிறைக் கொடுமைகளைத் துய்த்தவர்கள்.
ஆங்கிலேய ஆட்சியின் போது கூட நடக்காத கொடுமைகள், நம்மவர் ஆட்சியில் நடந்தன. அவை என்ன?
அரசியல் கைதிகளாகிய கம்யூனிஸ்டுகள் கூட, மற்ற கைதிகளைப் போல, குல்லாய் போட்டுக் கொள்ள வேண்டுமென்று வற்புறுத்தப்பட்டது. கைதியின் எண்ணைக் குறிக்கும் சட்டையை அணிய வேண்டும் என்று இழிவு படுத்தினார்கள். சிறைக்குள்ளிருந்து தண்ணீர் இறைக்க மாடுகளுக்குப் பதில், கம்யூனிஸ்ட் கைதிகள் கட்டாயப்படுத்தப் பட்டார்கள். சாலை போடும் கல் உருளையை இழுக்கும்படி வற்புறுத்தப் பட்டார்கள்.
இக்கொடுமைகளுக்கு உடன்பட மறுத்தார்கள் என்ற சாக்கில், சிறை அலுவலர்கள் சொல்லத் தகாத சொற்களைச் சொல்லி, வம்புக்கு இழுத்தார்கள். அது முற்றும்படித் துண்டினார்கள். அதைச் சாக்காக்கி, அடக்கு முறையைக் கட்டவிழ்த்து விட்டார்கள்.
வெறியடங்கும் மட்டும், துப்பாக்கிகளால் சுட்டுத் தள்ளினார்கள். தடி கொண்டு தாக்கி, கை, கால்களை உடைத்தார்கள்.
மனித உள்ளம் உடைய எவரும், ரத்தக் கண்ணீர் வடிக்குமளவு, உயிர்ப் பலி கொடுக்க நேர்ந்தது.
