166
பெரியாரும் சமதர்மமும்
தனமாக நடந்து கொண்ட சில்லறைத் தேவதைகள் மீது, கடுமையான நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும்.
“என் எதிரியை அடிப்பதற்கு, என் கையில் கிடைத்த கருவியைப் பயன்படுத்துவேன்” என்று அந்நாளில் முதலமைச்சர் ஆச்சாரியார், இந்தி எதிர்ப்பாளர்கட்காகக் கூறியதை, ‘கண்ணன் காட்டிய வழி’யாகக் கருதி, இன்றைய அதிகாரிகள் நடந்து வருகிறார்களோ என்று அச்சப்படுகிறோம்.
“ஏனெனில் சர்தார் பட்டேல், பார்லிமெண்டில் கூறிய பதிலில், ‘இந்தியாவில் அரசியல் கைதிகள் இல்லை’ என்று மனந் துணிந்து கூறியிருக்கிறார். அதாவது, காங்கிரஸ் தியாகிகளைத் தவிர, மற்ற அரசியல் கட்சிக்காரர்கள் எல்லோரும் வெறும் கலகக்காரர்கள், குண்டர்கள் என்பதுதான் சர்தாரின் எண்ணம் போலும். இரும்பு மனிதருக்கு இரும்பு இதயந்தானே இருக்கும்?
“தண்டவாளத்தைப் பெயர்த்தும், தபாலாபீஸைக் கொளுத்தியும், நாச வேலைகள் செய்த ஆகஸ்ட் தியாகிகள், அரசியல் கைதிகள் என்றார்கள் அன்றைய ஆட்சியாளர்கள்.—அதாவது, வெள்ளையர். ஆனால் இன்றுள்ள காருண்ய சீலர்களின் காங்கிரஸ் ஆட்சியாளரோ, கம்யூனிஸ்டுகளை ‘அரசியல் கைதிகள்’ என்று அழைப்பதற்குக் கூட மறுக்கிறார்கள். கல்நெஞ்சு! கல்நெஞ்சு!
“ஊரெங்கும் 144 தடையும், ஊர்வலத்திற்குத் தடையும், தொழிலாளர் வாய்களில் அடக்கு முறைத் துணி முடிச்சும் இல்லாதிருந்தால், சேலம் நிகழ்ச்சிக்கு நாள் தோறும், கண்டனம் மாரியாகக் கொட்டுவதைக் காணலாம். இன்று மூச்சுப் பேச்சு இல்லை. பார்ப்பன—காங்கிரஸ் பத்திரிகைகள், காஷ்மீர் பற்றியும், பிரிட்டிஷ் பொருளாதாரத் திட்டம் பற்றியும் தலையங்கம் எழுதிக் கொண்டிருக்கின்றன. தமிழ்நாட்டில் சுடுகாட்டு அமைதி நிலவிக் கொண்டிருக்கிறது. 22 பிணங்களும், தொழிலாளர் உலகைக் கண்டு ஏளனமாகச் சிரிக்கின்றன. நினைக்க, நினைக்க நெஞ்சம் துடிக்கிறது!” இப்படித் தலையங்கம் தீட்டி, கம்யூனிஸ்டுகளைச் சுட்டுக் கொன்றதைச் சாடியது ‘விடுதலை.’
22-2-1950ஆம் நாளைய ‘விடுதலை’ தலையங்கம் என்ன? வேண்டுகோள் ஆகும். எவருடைய வேண்டுகோள்? தந்தை பெரியார் ஈ. வெ. ராமசாமியின் வேண்டுகோள். எவருக்கு வேண்டுகோள்? பொது மக்களுக்கு வேண்டுகோள். என்ன செய்யும்படி வேண்டுகோள்? 5-3-1950இல் கண்டன நாள் கொண்டாடும்படி வேண்டுகோள். அதையும் படிப்போம்.
