முதல் சுயமரியாதை மாநாடு
13
பந்தல்கள் முதலிய பொது நிறுவனங்களைத் தட்டுத் தடங்கலின்றி அனுபவிக்கச் சகல மக்களுக்கும், சம உரிமை கொடுக்க வேண்டுமென்றும் முடிவு செய்யப்பட்டது.
அறுபது ஆண்டுகளுக்கு முன் எடுக்கப்பட்ட இம்முடிவில், எந்தப் பகுதி தேவையற்றது? எந்தப் பகுதி காலத்துக்கு முந்தியது? எந்தப் பகுதி தீங்கானது? எதுவும் தேவையற்றது அல்ல; எதுவும் அவசரப்பட்டு பிறந்து விடவில்லை. நெடுங்காலம் பொறுத்துக் கொண்டிருந்த பிறகே, இப்போர்க்குரல் ஒலித்தது.
சமுதாய ஏணியின் உச்சியில் உட்கார்ந்திருப்பவர்களுக்கு மட்டுமே தீங்கானதாகத் தோன்றக் கூடிய இப்புரட்சி முரசு, சமுதாயத்தில் நூற்றுக்குத் தொண்ணூறு பேர்களின் தூக்கக் கலைப்பிற்கு உதவியது. சமத்துவ நிலைக்குத் துணையானது.
அறுபது ஆண்டுகளாக, இப்போர் முரசு கொட்டியும், அரசியல் சட்டத்தில் தீண்டாமை ஒழிப்பு விதியைச் சேர்த்திருந்தும், இன்றும் படித்துறையில், சுடுகாட்டில், இடுகாட்டில் வேற்றுமை அடியோடு ஒழிந்தபாடில்லை. இங்கும், அங்கும் ஒட்டிக் கொண்டுதான் தமிழகத்தில் இருக்கிறது.
பெரியாரின் தன்மான இயக்கம், தமிழகத்தில் தோன்றிப் போராடியிரா விட்டால், இன்றும் எண்ணற்ற வட மாநில ஊர்களில் நடப்பது போல், தாழ்த்தப்பட்ட, பின் தங்கிய சாதிகளைச் சேர்ந்தோர், பெரிய சாதித் தெருக்களில் நடக்கும் போது, செருப்புப் போட்டுக் கொண்டோ, சட்டை அணிந்தோ நடக்கக் கூடாது என்னும் காட்டு மிராண்டிக் காலத்துக் கொடுமை, இங்கும் கொடி கட்டிப் பறந்திருக்கும்.
அறுபது ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, தமிழ்நாட்டின் சிற்றுண்டி, உணவுச் சாலைகளில், பல சாதியினர் நுழையக் கூடாது. நுழைய உரிமையுடையவர்களிலும், பார்ப்பனருக்குத் தனியிடம், மற்றவர்களுக்குத் தனியிடம் என்னும் இழிவுப்பாடு பின்பற்றப்பட்டது.
இது தனியார் உணவுச் சாலைகளில் பின்பற்றப்பட்டது போன்றே, வெள்ளைக்காரக் கம்பெனிகள் நடத்திய இரயில்வே சிற்றுண்டிச் சாலைகளிலும் கடைபிடிக்கப்பட்டது. அம்முறைக்கு எதிரான முடிவுகளும், முதல் சுயமரியாதை மாநாட்டையொட்டிய இளைஞர் மாநாட்டில் மேற்கொள்ளப்பட்டன.
