முதல் சுயமரியாதை மாநாடு
15
உலகில் எந்த நாட்டிலும் இல்லாத, மேல் சாதி—கீழ்ச் சாதி முறையைக் காக்கும் கோட்டைகளாக விளங்குபவை இந்துக் கோயில்களே. அவற்றுள் நுழைய உரிமையுடையவர்களில், பெரும்பாலோர் எட்டி நின்று கும்பிட மட்டுமே உரிமையுடையவர்கள்.
அரசியல் தலைவர்களை ,அதிகாரிகளை அணுகுவதற்குத் தரகர்கள் தேவை என்பது நம்முடைய முறையாகும்.
கடவுள் நம்பிக்கையாளர்கள் என்ன சொல்லுகிறார்கள்? நாம் அனைவரும் ஆண்டவனின் பிள்ளைகள் என்று பறை சாற்றுகிறார்கள். ஆண்டவன் எல்லாமறிந்தவன்; எல்லாம் வல்லவன் என்று முரசு கொட்டுகிறார்கள். அப்படியானால், பல்லாயிரம் ஆண்டுகளாகத் தம் பிள்ளைகளிற் பெரும்பாலோரைத் தாழ்த்தி வைத்திருப்பது, தெரிந்திருக்க வேண்டுமே!
அக்கொடுமையை நொடியில் அழித்திருக்க வேண்டுமே! ஏன் பொறுமை என்று கேட்டால், ஆத்திகர்கள் ஆத்திரப்படுவார்கள். அது கிடக்கட்டும். இப்போது கோயில் வழிபாடு பற்றி, முதல் மாகாண சுயமரியாதை மாநாடு மேற்கொண்ட முடிவைக் கவனிப்போம்.
‘கடவுள் என்பதின் பேரால், கோயில்களிலாவது அல்லது வேறு இடங்களிலாவது ஒரு பைசாவாவது, ஒரு பைசா பெரும்படியான சாமானாவது செலவழிக்கக் கூடாதென்றும் வணங்குகிறவனுக்கும், வணங்கப்படுவதற்கும் மத்தியில் தரகனாவது, வட மொழியாவது இருக்கக் கூடாதென்றும் இம்மாநாடு கருதுகிறது.
‘இனி மேல், கோயில்கள் புதிதாய்க் கட்டக் கூடாதென்றும், இப்போதிருக்கிற கோயில், மடம், சத்திரம், வேத பாடசாலை முதலியவைக்காக விட்டிருக்கும் சொத்துக்களைக் கைத்தொழில், வியாபாரம், ஆராய்ச்சி முதலிய கல்விகளுக்காகவும் கைத் தொழிலுக்காகவும் செலவழிக்க முயற்சி செய்ய வேண்டுமாய், பொதுமக்களை இம்மாநாடு கேட்டுக் கொள்கிறது.’
‘கோயில்களில், உற்சவங்கள் முதலியவை கொண்டாடுவதை நிறுத்திக் கொண்டு, அவற்றிற்குப் பதிலாகப் பொதுமக்களுக்கு அறிவு வளர்ச்சி, உடல் நல வளர்ச்சி, பொருளாதார வளர்ச்சி முதலியன சம்பந்தமான பொருட்காட்சிகளை நடத்தி, மக்களுக்கு அறிவும், செல்வமும் ஏற்படச் செய்ய வேண்டுமாய் இம்மாநாடு கேட்டுக் கொள்கிறது.’
