40
பெரியாரும் சமதர்மமும்
சிறிது நேரம் நம் கடைக்கண் பார்வையை, மக்கள் வரலாற்றின் மேல் செலுத்துவோம்.
கண்டதைத் தின்று உயிர் வாழ்ந்த நிலை முதல் நிலை; அவல நிலை. மாந்தர் மூளை வேலை செய்யத் தொடங்கியது. மரத்திலிருந்து பழம் வீழ்ந்த இடத்தில் செடி முளைப்பதைக் கண்டார்சுள் வியந்தார்கள்; பயந்தவர்களும் உண்டு. இருப்பினும், சிலருடைய சிந்தனை தொடர்ந்து வளர்ந்தது; சோதனையாக வளர்ந்தது. விதையைப் போட்டு முளைத்த செடியை வளர்த்துப் பயிராக்கும் பரிசோதனையாகத் தொடர்ந்தது. இயற்கையைப் பயன்படுத்தக் கற்றார்கள். தங்கள் தேவைகளுக்கேற்ப நிலத்தைப் பண்படுத்தும் நுட்பத்தைத் தெரிந்து கொண்டார்கள்.
பயிரிடும் கலையை மானுடம் கற்றது.
தொடக்கத்தில், பயிர் ஒரு பருவத்தில் விளையும்; மூன்று பருவங்கள் சாவியாகும். ‘இறைவன் இட்டது இவ்வளவே’ என்னும் அறியாமைப் பாறை அழுத்திக் கொண்டிருந்த வரையில், பயிர்த் தொழில் சூதாட்டமாகவே இருந்தது; ‘பட்டா பாக்கியமாகவே’ தொடர்ந்தது. பயிர்த் தொழிலையும், கால்நடை வளர்ப்புத் தொழிலையும் நம்பியிருந்த போது நில உடைமைச் சமுதாயம் உருவாயிற்று. இது பல நூறு ஆண்டுகள் நீடித்தது.
மானுடம் பயிர்த் தொழிலோடு நிற்கவில்லை. கைவினைகளில் ஈடுபட்டது. ஓலைகளை முடைந்து தட்டிகள் செய்யக் கற்றது. அவற்றை முட்ட வைத்துக் குடிசையாக்கிற்று.
கைவினைகள் தொழில்களாயின. பின்னர் சிக்கலான தொழில்கள் ஆயின. பழமையிலிருந்து விடுபட, விடுபட புதுமையைக் காண முடிந்தது. அத்தகைய கண்டுபிடிப்புகளில் ஒன்று நீராவி இயந்திரம். புரட்சிகரமான அக்கண்டுபிடிப்பு பெருந்தொழில்களை வளர்த்தன. அதனால், பெரிய நூற்பாலைகள், நெசவாலைகள் எழும்பின. இயந்திரங்கள் செய்யும் தொழிற்கூடங்கள் தோன்றின. சிறு, சிறு பட்டறைகளில், தறிகளில் பொருள்கள் உருவாக்கப்பட்டது மாறி, பெரும் ஆலைகளில் மலை, மலையாகப் பொருள்கள் உற்பத்தி செய்யப்பட்டன.
அம்மாற்றத்திற்குப் பெயர் தொழிற்புரட்சி.
தொழிற்புரட்சி பெருஞ் சந்தைகளைத் தேட வைத்தது. உள்நாட்டுச் சந்தைகள் போதாத நிலை ஏற்பட்டது. பிற நாட்டுச்
