மதுரைக்கோவை
47
<poem>கண்டார்மொழியுங்கருங்குழனாற்றமுங்கைவருமே லொண்டார்புயத்துவெற்பாவூர்கிவாழியொருமடலே.<\poem>
தலைமகன்றன்னத் தானே புகழ்தல்,
கன்ருென்றரியசெங்ாைங் களங்கையிர்கமழ்தெடுக்கோ ணன்ருென்றுவள்ளன் மதுாையங்கோனல்ஞ்சார் சிலம்பின் மன்றலம்பூங்குழற்ருேகையன்னுளொளிர்மாமருங்கு லின்றென்றன.ாதையுண்டென்றுமன்னவெழுதுவனே.
பாங்கியருளியல்கிளத்தல்.
சில்வளர்கையன் விருமான்மதுாைச்செழுஞ்சிலம்பிற் கலைவளர்கண்ணளியோரூாலர்கட்டழித்துக்கண்டீர் கிலேவளர்பார்ப்பொடுமுட்டையும்போக்கிநெடிய கன்னிக் குலைவளர்பெண்ணைக்கொழுமடலேறுபுகொற்றவரே.
கொண்டுநிலைகூறல். -
பொரும்பனையார்காவேழமனேயவன்போற்றும்பொன்னுந்
岛0凸F
கoடு
«ΞΟΦή.
துரும்பனேயார்மதுாைக்கோன்வாைமிசைச்சொன்முகி செங்
கரும்பனேயார்கின்குறைமுடியாாேற்கரும்பனேயார் கரும்பனேயார்வெற்பநேர்ந்துமுடிப்பர்கவிக்கலையே.
தலைவியிளமைத்தன்மைபாங்கிதலேவற்குணர்த்தல்.
முற்றிலெடுத்தொளிர்முத்தம்புடைக்குமம்முன்றில்வைகிச் சிற்விலிழைத்துறுஞ்செய்குன்றுசெய்யுமெஞ்சிற்றடிகேர் மற்றிலேவான்றருவென்பான்மதுாைமஞ்சார்சிலம்பா கற்றிலளொன்றி மவட்பொருட்டென்னீகவலுதியே.
தலைவன்றலைவிவருத்தியவண்ணமுாைத்தல்.
தாகக்கலைபயிலும்புலவோர்க்குத்தனங்குவிய 影 ó IT Ꭶi க்குவிக்குமதுாையங்கோன்சென்னேகாடனையாய் காகக்குருளேயொர்நாகமணங்கியவாறுணர்மோ மேகக்கருங்குழலா ளென்னணங்கிமெலிவித்ததே.
பாங்கி செவ்வியருமை செ ப்பல்.
செறிபக்திகவாதளிக்குமதுாைமஞ்சார்சிலம்பிற்
பொறிவண்டறைமலர்த்தார்மொய்ம்பகேளெமர்பூங்குழல r
ளெறிபந்தெடுத்திலளிர்ஞ்சுனையாடிலளின்னமுய ாலிபண்பறிந்திலள்யானல்ட்கென்கொலறைகுவனே.
கoஎ
கo:
கoக
கச0
