பக்கம்:மன்னிக்கத் தெரியாதவர்.pdf/145

霹给 மன்னிக்கத் தெரியாதவர் ஜெவந்தி குறிப்பிட்ட விலாசத்தை அடைந்ததும் மாதவன், இதுதான் உங்கள் வீடா? என்ருன். அது தனித்து, ஒரு காம்பவுண்டினுள், கவர்ச்சிகரமாக அமைந்திருந்தது. சிறு கட்டிடம்தான். ஆயினும் எடுப்பாக விளங்கியது. நாலைந்து அரளிச் செடிகளும் நன்கு வளர்ந்து நின்றன. "ஆமாம். வாங்கி இரண்டு வருஷம்தான் ஆகிறது. உள்ளே வந்து பாருங்களேன்' என்று கனிவுடன் அழைத் தாள் காரிகை. 'எதுக்கு: இங்கே இருந்து பார்த் தாலே. . . . அவன் ஒப்புக்காக இழுத்த பேச்சைக்கூட முடிக்கவிட வில்லை அவள், நல்லாயிருக்குது நீங்கள் பேசுவது எனக்கு உதவி செய்த உங்களை நான் சும்மா அனுப்பிவிடலாமா?’ என்று கூறிச் சிரித்தாள். அவள் கருவிழிகளின் நீளிமைகளும் வா வா’ என்று அழைப்பதுபோல் அடித்துக்கொண்டன. 'இது என்ன பிரமாத உதவி! என்று யாரும் சகஜமாகச் சொல்லக்கூடிய பதிலேயே மாதவனும் சொன்னன். 'உங்களைப் போன்ற ஸ்டாரின் உதவியைப் பெறுவது சாதாரண விஷயமா?. . . சரி, இ ற ங் கு ங் க ள் என்று துண்டுதல் அளித்தாள் ஒய்யாரி. - அவனும் இறங்கி அவள் பின்னலேயே சென்ருன். நடு அறையில் கிடந்த ஸோபாவில் உட்காரும்படி அவனே உபசரித்தாள் ஜெவந்தி. கொஞ்சம் இருங்கள், ஒவல் தயாரிக்கச் சொல்லிவிட்டு வருகிறேன்’ என்று உள்ளே செல்ல முயன்ருள். - "இப்ப அது எதுக்கு வீட்டிலே போய் சாப்பிட வேண்டியதுதானே!" ஜெவந்தி உற்சாகமாகப் பேசிளுள்: நல்லதாப் போச்சு. நீங்கள் இங்கேயே சாப்பிட்டுவிட்டுப் போகலாம்..."