முன்பனிக்கால உபந்நியாசம்
207
இனி மாணிக்கவாசகர் மற்றைச் சமயாசிரியன் மார்க்கு முந்தியயவராயின், அவராற் பாடப்பெற்ற திருப்பெருந் துறை, திருவுத்தரகோசமங்கை என்னுஞ் சிறந்த சிவதலங்கள் தேவாரத்துள் யாண்டுங் குறிக்கப்படாமை என்னை? என்று வினாவி, அவ்விரண்டும் ஏனைமூவர்க்கும் பிற்காலத்தே புதிதே முளைத்தெழுந்தனவாகலின் அவை வ தம்மைப் பாடிய மாணிக்கவாசகர் அம்மூவர்க்கும் பிற்காலத்தினர் என்று ராவ் அவர்கள் தருக்கிக்கின்றனர்.
இத்தருக்கவுரை
அத்தலங்களின் உண்மைநிலை தெரியாமையால் எழுந்ததாகும் என்பதனை இங்கே ஒரு சிறிது விளக்குவாம். முதலில் திருப்பெருந் துறையைப் பற்றி விவரிப்பாம். திருப்பெருந்துறை என்பது தெற்கே பாண்டிய நாட்டின் கண் தலைமை பெற்றிருந்ததொரு கடற்றுறைப் பட்டினமாம். முற்காலத்துப் பாண்டிமா நாட்டுக்குச் சிறந்த கடற்றுறைப்பட்டினங்களாயிருந்த கொற்கை, உவரி, பெருந் துறை என்பனவற்றைப் பற்றிய குறிப்புகள் பழைய சங்க இ இலக்கியங்களிற் காணப்படுகின்றன. சிலப்பதிகாலம், இந்திர விழவூரெடுத்தகாதையினால் இவ்விந்திய தேசத்துக்கு அப்பால் மேற்கேயுள்ள பலதேயச் சாதியாரும் தமிழ் நாட்டில் வந்து வாணிகஞ் செய்தாரென்பது அறியக் கிடந்த தாகலின், பெருந்துறை என்னுங் கடற்றுறைப் பட்டினத் திலும் அவ்வாறே பல்தேயத்துச் சாதியாரும் வாணிகஞ் செய்தற் பொருட்டு வந்தனரென்பது பெறப்படும். பாண்டியன் பொருட்டாகக் குதிரைவாங்கப் புறப்பட்ட மாணிக்கவாசகரும் பிறதேயத்தார் குதிரைகொண்டு வந்திறக்கும் இடமாதல் பற்றியே பெருந்துறை நாடிச் சென்றார். மாணிக்கவாசகர் சென்ற காலத்துப் பெருந் துறை சிவாலயமுடையதாக இருந்ததில்லை. அவ்விடத்தில் மிகுதி யாயிருந்தன தென்னஞ் சோலைகளும் பூம்பொழில் களுமே யென்று தமது அருமைத்திருவாக்கால் 2“தெங்கு சோலைகள் சூழ்பெருந்துறை” எனவும், 3“தெங்குதிரள் சோலைத் தென்னன் பெருந்துறையான்” எனவும், “செந்தார்ப் பொழில் புடைசூழ் தென்னன் பெருந்துறையான்” எனவும் சுவாமிகள் அருளிச் செய்தமையானே இனிது துணியப்படும். இவ்வுண்மை, சுவாமிகள் சரித்திரவுண்மை வழுவாது கூறிய
பறப்படும்.பாண்டியன்
