அவர் களில் ↑a ( Ib «ፆኃ) "功l ச் ப்ெ பி ை II பத் கா х,йт புரீதரன் WF, மண் (i) T (1) த் ‹'ኳ! .IP - cl) .Th 17 I F. ാfി vi, ("s, + ולי If I I / .ர், o, (Lf) о3г வ| கா .
அந்த . ?, ി ந்தத்தில் லயித்து அவர் தம்மையே ம ா) ரு திரு /b Ал, 1 гі.
க்டர் 1 நாளைக்கு நான் பசு மலைக் குக் கிளம்பு பவானி உள்ளம் நெகிழ மறுபடியும் டாக்டரி ம் பே வி ை ன் .
- H.
ேெற. ...
போய் வருகிறீர்களா? சற்று முன் நீங்கள் என்னி | II) சொல்லிக்கொண்டபோது நான் ஏதோ யோசனை . rιριμ, θ) இருந்தேன்' o என்றார் அவர் «ام "u
பாதா அவர் அருகில் வந்து நின்றாள்.
'அண்ணா! நானும் பவானியுடன் பசுமலைக் குப் (31 ா கிறேன். சில வருவுங்கள் அங்கே இருக்கிறேன் என்றாள் .
'ஏன் அப்படி?’ என்று கேட்டார் அவர் .
o -
'இல்லை அண்ணா! அவர் இல்லாமல் இந்த வீட்டில் எனக்கு இருக்கப் பிடிக்கவில்லை. சில காலம் நான் என்னை மறந்து இருக்க ஆசைப்படுகிறேன்.
பூரீதரன் அதற்கு மேல் ஒன்றும் சொல்லவில்லை.
விருந்தினர் யாவரும் தத்தம் வீடுகளுக்குச் சென்று விட்டார்கள். பூரீதரனும் ராதாவும் அன்று இரவு வெகு நேரம் வரை துரங்கவில்லை. பவானியின் சிறப்பான குணங்களை ப்பற்றி அவர் தம் தங்கையிடம் கூறிப் பெரு
மைப்பட்டுக் கொண்டிருந்தார்.
ராதா அவளை என் மனம் ஒர் உயர்ந்த முத்துக்கு ஒப்பிட்டுப் பார்க்கிறது. இத்தகைய நற்குணங்கள் நிரம்பிய பெண் மணிகள் எத்தனை பேர் நம் சமூகத்தில்
