காண்ப்படாது காண்டல் 3ざ என்னும் வேட்டுவ வரி’ அடிகள் இதனைக் காட்டும். மற்றோரிட்த்தில், மறைபநின்று காண் உத்வியது கத வெர்ன்று என்பது அகநானுற்றுப் பாடல் ஒன்றால் புலப்படுகின்றது. பவளம் முன்னில்ன்தி வாயையும்; மாசில் அங்கைய்ையும், நகைபடு தீஞ்சொல்லையும் உடைய ர்ெந்தொடிப் புதல்வன் ஒருiன் சிறுதேர் உருட்டித் த்ெருவில் விளையாடிக்கொண்டிருந்திரன், அவன் தனியனாயிருத்தலையும், தன்னிடம் வந்து செல் வானை,ஒத்திருத்தலையும்,காண்பேர்,இல்லானுந்தை யும் நினைத்து, அவ்வழியே ஆத்த புரத்தை ஒருத்தி, அவனை என்னுயிரே, வருக என எடுத்து, ஆர். போடணைக்குத்தறுவாயில் ஒரு சொல் எழுந்தது. அதி பாது:என்.பெண்ணே மயங்குகிறாய்? நிபுத் தியே இவனுக்கு' என்பதே. இதைக் கேட்ட் பரத்ணித் தினது. மறைவொழுக்கம் வெளிப்பட்தற்கு நிர்ணி; ந்ைன்ெடு பட்ங்கிள்ங்கிளியிோலத்த்ன்னிந்தி நின்ற்ன்ே இவ்வளவுக்குங்காரன்ம் பாது?’த்ெருப்ப்க்க்த்துக்கத் வண்ம்ை விற் தன்னைக்கினால், த்ர்ன்'ம்ட்டும் நின்று, தன்து மகனைப் பிறர் எடுத்துச் செல்ாவின் ணம் பார்த்துக்கொண்டிருந்த ஒரு பெண்மீனிய்ே, ஒருவருங்கீாண்வில்லை என நின்ைத்துக் குழந்தையைப் பரத்தை எடுக்குங்கால் தன் வருத்தம் ஒரு புறம் இருப்ப, இப்பெண்மணி, பரத்தையின் . அ றியாம்ை காரணமாக எத்துண்ை நகைத்திருப்பாள் என்பதை ஊகித்தறியின், காணப்படாது காண்டலால் வரும் இன்பத்தை அறிந்தவர் ஆவோம். -
- r ;
