பக்கம்:ரஹஸ்ய க்ரந்தங்கள்.djvu/401

போலே தோற்றுகிறதன்னைக் கண்டுகொண்டிருக்கிறவளவே புருஷா ர்த்தமாகச் சொல்லுகையாலே அவனுக்கு பகவதநுபவமும் தகப் ரீதி பும் ப்ரீதிகாரிதகைங்கர்யமும் உண்டாயிற்றிலலை; அல்லது ஆத் மாவுக்கு கைங்கர்யமாகிற புருஷார்தகப்ரார்த்தநைஸ்வாபாவியாகி ரமல்லாமையன்று; பேஸஷ பூதனுக்குக்கைங்கர்யம்ஸஹஜம்; ஜ்ஞாதாவுக்குகத்தார் ர்த்தநைஸஹஜம். ஆயிருக்க, கேவலனுக்கு இந்த ஜ்ஞாநம்பிறல் தொழிந்தது போஷிபானவீஸ்வரனுடைய இச்சாதீதமானவிநியோக மொழியஸ்வாதீதமாகவருவதொன்றில்லாமையாலே இஷ்டப்ராப்தி ரூபமான பகவதநுபவத்துக்கும் அர்ஹதாமாத்ரமே இவனுக்குள் ளது; லேஷியானவன் அநுபவிக்கும்போதெல்லது அநுபவிக்கவோ ண்ணாதே; ஆகையிறே (க)"சைலவைos - க்ரியதாமிதிமாம்வத்' என்றும், (உ) கூவிக்கொள்ளாய்' என்றும் ப்ரார்த்தித்தும்,"sco 58ன் ல-ஸர்வம் கரிஷ்யாமி' என்கிற ஸங்கலபத்தளவிலேநின்றதும்; ஆகையாலே கைங்கர்யம் ஆத்மாவுக்கு ஸஹஜமேயாகிலும் தக்தி சோதா(ன)யகமான விரோதியைப் போக்கிக் கைங்கர்யத்தை ப்ரகா பதிப்பிக்கிறான் ஈஸ்வரனே யெனகிறது. ஆக, 'ஸர்வபாபேப்யோமோக்ஷயிஷ்யாமி என்று உபாயக்ரு த்யம் சொல்லுகிறது; அன்றியிலே, (ங)"லைல எல்லைகளைக் கொலை - கன 332 33302 393 - மநம நாபவமத்பக்தோ மத்யாஜீமாம் நமஸ்குரு | மாமேவைஷ் பஸிஸ கயந்தேப்ரதிழா நேப்ரியோஸிமே" எ ன்று என் பக்கலிலே நெஞ்சைவை ; என்னையேஸ்நேஹபூர் வகமாக விடைவிடாமல் த்யாநமபணணு ; ஸர்வகர்மங்களாலும் என்னையே யாராகி; என்பக்கலிலே ஸமர்ப்பிதஸர்வப் (கு)ரனாய்ககொண்டு நமஸ் ஸைப்பண்ணு, அநந்தரம் என்னையே அடையக்சடவை ; நீ எனக்கு ப்ரியனாகையாலே உனக்கு ஸத்யமே ப்ரதிஷ்ஞைபண்ணுகிறேன் என்று கீழ்சசொன்ன ஸ்வப்ராப்திக்கு ஒருஸுகரஸாதந்ததை விதி க்கிறதாகையால இஸ்லோகத்தில் தனித்துப் பலம்சொல்லாதே அதுக்கு அபேக்ஷிதமான விரோதிநிவ்ருத்தி அங்குச் சொல்லாமை யாலும், இவ்வுபாயவிஷேஸ்வீகாரமபண்ணினவதிகாரிக்கு விUேru (5) ரா-ஆர - கரு.ரு (2) தி வாய க 0-50, (க) கீ-ச அ-சு (