7
ரு வ தி - 49
உன்னேக் கைப்பிடித்து எனது தலைவியாய்க் கொள்வது எப்படியோ என்று யோகியா நிற்கின்றேன்! யான் உன்னே யெனது பிரான நாயகியாய்ப் பெறவேண்டு மென்முற் சுத்தரமூர்த்தினாயகுச் பாவை நாச்சியாரைப் பெற்றது போலத் தான் பெற வேண்டும் வேறு வகையில்லே. தெய்வங்கா அதவிசெய்ய வேண்டும் இவ்விஷயத்தில். (மெளனம்)
|பாடுகின்ருன்) (2) இராகம் - செஞ்சுருட்டி. தாளம் - ஆகி.
பல்லவி -
உன்னேயெ ளுயகி யாத லாகுமோ உத்தம் ாைனரூ பாலகிக் தையலே.
சாணங்கள்
பன்னரு கின்னலப் பரவையி லேகளி துன்னி யிருக்திஉான் இைேத ஆன் டகோ {ఒఙడి) ஆனந்த வல்லியே யன்புட னேகின்கண் மர்னேந்த காளினில் வாவுமென் மாமதி {ఒ6 జ7) சக்தாசாசியே ஆாயகி ளுனன சங்திர காந்தியி வென்மன மலரவே (உன்னை) காக்தனே மானுகின் கையினேப் பற்றியே மாங் தளிர் மேண்பாய் மகிழ்வதெக் காலமோ (உன்னை)
ஒ:! ஈண்டுள்ள பொருள்கள் யாவும் யோய்ப் பரிணமித்துத் தோன்று கின்றனவே! இதே கின் கொண்ட&த் தண்ட&யை வென்ற ஆங் கூந்தல் தோன்றுகின்றது! அதோகின் கூன் பிறை. தனும், குமிழை கிகர் தண்டமுன் தோன்றுகின்றன! ஆண்டு அவன் கூர்மைதரு வேலை வாளை வண்டை மகாத்தை நிகர் மையெழுது விழிகள் காணப்படுகின்றனவே (பாடுகின் முன்)
திரிைலேவரி
புண்கொண்ட வேவினுயிர் டோக்குவா லுன்றச்தை கண்கோண்ட வேலினுயிர் போக்குவை மன்னியும் பண்கொண்ட சொல்லுடையாய் பார வளகத்தா வெண்கொண்ட கொய்ய விடையிழவல் கண்டாய் (கள்) ஈண்டு மாதுளம்பூவை வென்று வாகான கொள்வைப் பழக்கினே வெளுக்கவே வைத்த தன்னிதழ் காட்டி யென் மாதுளங் கவசா கின்ருள் முத்தையு முருக்தினே! முனிகின்ற நின்மூால் இல் வெளியினிற் காண்பதென்னே! குயிற்றிரளே போட்டிய தின் கோமளமொழி பீகோ என்செவியிற் படாகின்றதே! அந்தோ!
