148
கலைஞர் மு. கருணாநிதி
அவன் கத்தியது அவளுக்குத் தூக்கிவாரிப் போட்டது. சிறைச்சாலை யின் கதவுப்பக்கம் ஏதோ ஓசை கேட்கவே திரும்பிப் பார்த்தாள். வீரன் ஒருவன் ஓடிவந்து, "அரசர் வருகிறார்" என்றான். தாமரை, வாயிற்புறத்தையே பார்த்துக் கொண்டு மெல்ல முன்னோக்கி வந்தாள். இருங்கோவேள் அந்தச் சேற்றிலும் சகதியிலும் கால் வைத்து வேகமாக உள்ளே வந்து கொண்டிருந்தான்.
அண்ணன், ஏதுவும் கேட்டுவிடுவதற்கு முன் தானே முந்திக் கொள்ள வேண்டுமென்ற எண்ணத்தில் தாமரை, "அண்ணா! இந்தக் கைதிக்கு திடீரென்று நெஞ்சு அடைத்து ஆபத்தாகப் போய் விட்டதண்ணா!" என ஆரம்பித்தாள்.
தங்கையைக் கோபத்துடன் நோக்கியவாறு இருங்கோவேள் "ஓகோ! கைதிக்கு ஆபத்தாகப் போய்விட்டது; உடனே காவலர்கள் ஓடி வந்தனர். உனக்கு இந்தக் கைதியின் மீது கருணை பிறந்து விட்டது; சிகிச்சையளிக்கப் பறந்து வந்து விட்டாய்; இல்லையா?" என்று கிண்டல் செய்தான். அண்ணனின் கேலி மொழியில் ஆத்திரம் கொந்தளிப்பதை உணர்ந்து கொண்ட தாமரை தலையைக் குனிந்துகொண்டு நின்றாள். இருங்கோவேள் செழியனைப் பார்த்துச் சீறினான்.
"ஏன் தம்பி? சிறைச்சாலை என்றால் உங்கள் வீட்டுப் பள்ளியறை மாதிரியா இருக்கும்? அதற்காக ஏன் மற்றவர்களுக்குத் தொந்தரவு கொடுக்கிறாய்? சாகும் வரையில் மரியாதையாகக் காலங் கழிக்க மாட்டாய் போலிருக்கிறதே!"
இதுவரையிலும் அமைதியாக இருந்த செழியன், இருங்கோவேளை மிக அலட்சியமாகப் பார்த்தவாறு, "நான் யாரையும் இங்கே கூப்பிட வில்லை. என்னைக் கொல்ல வேண்டுமென்று நீ விரும்பினால் அந்த வேலையை விரைவில் முடித்துவிடு. மாறாக என் கால் கைகளைக் கட்டிப் போட்டுவிட்டு என் நெஞ்சை மட்டும் உசுப்பி விடாதே!" என்று பதில் கூறவே, இருங்கோவேளுக்குச் சினம் பொங்கி எழுந்தது.
"என்ன சொன்னாய்?" என்று செழியன் மீது பாய்ந்தான். ஆனால் அதற்குள் குறுக்கே தாமரை ஓடிநின்று அண்ணனைத் தடுத்து நிறுத்தி, “எதிரி நாட்டுக்காரராயிருந்தாலும் அவரும் ஒரு வீரர். அவரை இப்படி நடத்துவது நமது மறக்குலப் பண்புக்கே இழுக்குத் தரும் காரியம் அண்ணா!" என்று படபடவென்று வார்த்தைகளைக் கொட்டி விட்டாள். பேசி முடித்த பிறகே அவளுக்கு அச்சம் ஏற்பட்டது. அண்ணன் முன்னே ஏதேதோ கூறி விட்டோமே என்று.
"தாமரை! பண்புக்கு விளக்கம் அளிக்க உன்னை யாரும் இங்கே அழைக்கவில்லை. போ வெளியே!" என்று கத்தினான் இருங்கோவேள்.
