ரோமாபுரிப் பாண்டியன்
151
"போதும் - போதும் - என் காதில் தேள்களை நுழைய விடாதே; தயவு செய்து போய்விடு மன்னா - போய்விடு!"
"இதையும் கேள் தம்பி! பாண்டிய மன்னரே? உம்மீது எனக்குப் பகை வளர்ந்த காரணத்தை அறிய விரும்புகிறீரா? என் திருமணத்திற்கென ஏற்பாடு செய்து அதைத் திடீரென நிறுத்தி விட்டீரே; அதன் தொடர்ச்சிதான் இப்போது நமது உறவை முறித்துவிட்டது. அன்றொரு நாள் சித்திரத்தில் காட்டிய பெண்ணை இங்கே இருங்கோவேளின் வீட்டில் நேரிலே கண்டேன். கண்ட பிறகு என்ன நடக்கும் என்று தங்களுக்குத் தெரியாதா என்ன? இருங்கோவேள் இப்போது என் மைத்துனர்; ஆமாம் அரசே! வேளிர் குலவிளக்காம் தாமரையை நான் மணப்பதென்று தீர்மானமாகி விட்டது!"
இருங்கோவேளின் பேச்சு, செழியனுக்கும் தாமரைக்கும் அதிர்ச்சியைக் கொடுத்தது. இருவரும் இருங்கோவேளையே பார்த்தபடி நின்றார்கள். அண்ணன்தான் பேசுகிறானா.. என்று சந்தேகப்பட்டாள் தாமரை. உண்மையிலேயே அண்ணனுக்கு இப்படியொரு எண்ணமிருக் கிறதா? அல்லது தற்காலிகமாகத் தப்பித்துக் கொள்வதற்குச் செழியனை துரோகியாக்க முடிவு செய்திருக்கிறானோ? அவளுக்கும் ஒன்றும் புரியவில்லை. ஆனால். ஏதோ ஒரு ராஜதந்திரத்தை மிக அழகாகக் கையாள்கிறான் அண்ணன் என்பதை மட்டும் உணர்ந்து கொண்டாள்.
செழியனுக்கு ஒரே குழப்பம். எதிர்பாராத வாசகங்களைக் கேட்டு அப்படியே நின்று கொண்டிருந்தான். இருங்கோவேள் உண்மையிலேயே தனக்குப் பெண் கொடுத்து உறவு கொண்டாட விரும்புகிறானா? அல்லது தன்னையும் ஏமாற்றிப் பாண்டியரையும் ஏமாற்றித் தான் வெற்றி பெறச் சூழ்ச்சிகள் செய்கிறானா? ஒருவேளை, தாமரையைத் தனக்கு திருமணம் செய்து கொடுக்க அவன் வலிய முன்வந்து விட்டால் என்ன செய்வது? சே!, சே! எதிரியின் வீட்டிலா தொடர்பு? அழகிதான் அவள், அதற்காக அவன் துரோகியாகி விடுவதா? முடியாது! முடியாது! இதிலிருந்து ஏதோ ஒரு முக்கிய காரணத்தால் பாண்டியனுக்கும் இருங்கோவேளுக்கும் மனக்கசப்பு ஏற்பட்டுத் தனக்கும் தாமரைக்கும் நடந்திருக்க வேண்டிய திருமணம் தடைபட்டுப் போயிற்று என்பதை மட்டுமே குழப்பத்திற்கிடையே செழியனால் கண்டுபிடிக்க முடிந்தது. இருங்கோவேளின் பேச்சில் புதைந்து கிடக்கும் இணையற்ற தந்திரத்தைக் கண்டு செழியன் ஆச்சரியப்பட்டான். ஏன் அந்தத் தந்திரத்தைத் தனக்கும் தன் நாட்டுக்கும் சாதகமாக ஆக்கிக் கொள்ளக் கூடாது என்ற கேள்வி எழுந்தது அவன் உள்ளத்தில்.
