ரோமாபுரிப் பாண்டியன்
159
அந்தப் படையை வழியிலேயே சந்தித்துச் செழியன் எழுதிய ஓலையைத் தளபதியிடம் கொடுத்துவிட வேண்டுமென்ற இருங்கோவேளின் உத்தரவைத் தாங்கி வேளிர்குல வீரன் கொடுங்கோல் புறப்பட்டுவிட்டான்.
அவன் குதிரையிலேறிப் புறப்படுகிற காட்சியைத் தன் இடத்தில் இருந்தவாறே முத்துநகை ஆவலுடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். "யார் இவன்? எங்கே இவ்வளவு அவசரமாகப் புறப்படுகின்றான்?" என்ற கேள்விகள் அவள் உள்ளத்தில் எழுந்தன.
குதிரை நகரும் சமயம் இன்னொரு வீரன் அவனருகே வந்து, "ஏய் கொடுங்கோல்! வெற்றியோடு திரும்பு" என்று வாழ்த்தி அனுப்பிய தயும் முத்துநகையால் கேட்க முடிந்தது. ஏதோ புதிய சூழ்ச்சி உருவாகிறது என்பதை மட்டும் அவளால் புரிந்து கொள்ள முடிந்தது. திரும்பினாள். தாமரை, அவளை நோக்கி மகிழ்ச்சியுடன் வந்து கொண்டிருந்தாள்.
"என்னைத் தனியாக விட்டுவிட்டு எங்கே போய் விட்டாய்?" என்று செல்லமாகக் கோபித்துக் கொண்டாள் முத்துநகை.
'மன்னித்து விடுங்கள். எல்லாம் உங்களுக்காகத்தான்! இதோ இந்த மோதிரத்தை அணிந்து கொள்ளுங்கள். இது விரலில் இருந்தால் உங்களை யாரும் தடுக்க மாட்டார்கள்! உங்கள் விருப்பம் போல் சுதந்திரமாக இருக்கலாம்." என்றாள் தாமரை.
"இது உனக்கு எப்படிக் கிடைத்தது?"
"இந்தக் கேள்வியெல்லாம் எதற்கு? மருத்துவர் மூலிகைகள் பறிக்க அடிக்கடி வெளியில் செல்வார்; அவரை யாரும் தடுக்காமலிருக்க இந்த மோதிரம் வேண்டும் என்று கூறி அமைச்சரிடம் இதைப் பெற்று வந்தேன்!"
எனச் சொல்லிக் கொண்டே முத்துநகையின் விரலில் மோதிரத்தை அணிவித்தாள் தாமரை. அப்போது அங்கு வந்த தோழியொருத்தி அந்தக் காட்சியைக் கண்டு முகத்தைத் திருப்பிக் கொண்டாள் என்றாலும், வந்த காரியத்தை மறக்காமல், "இளவரசி! தங்களை அரசியார் அழைக்கிறார்" என்று கூப்பிட்டாள்.
தாமரை. முத்துநகையிடம் கண்களால் விடைபெற்றுக் கொண்டு, அரசியைப் பார்க்கப் புறப்பட்டாள். முத்துநகை அரசியையும் அந்தத் தோழியையும் மனதுக்குள் வாழ்த்தியவாறு மோதிரத்தைத் தடவிப் பார்த்துக் கொண்டே வேறு வழியாக வெளியே வந்தாள். குதிரைகள் கட்டப்பட்டிருக்கும் இடத்துக்கு வேகமாகப் போனாள். குதிரையை அவிழ்த்தாள்.
