160
கலைஞர் மு. கருணாநிதி
"யார் நீ?" என்று காவலன் ஒருவன் ஈட்டியை நீட்டியவாறு ஓடிவந்தான்.
மோதிரத்தை அவன் முகத்துக்கு நேரே காட்டினாள் முத்துநகை. குதிரையில் ஏறி வெகு வேகமாகப் புறப்பட்டாள். கொடுங்கோலின் குதிரை எந்தப் பக்கம் போயிருக்குமென்று அவளால் வெகுநேரம் வரையில் ஊகிக்க முடியவில்லை. ஒரு வாய்க்கால் ஓரத்தில் ஈரமண்ணில் பதிந்திருந்த குதிரையின் குளம்படிகள் கொடுங்கோல் சென்ற திக்கை அவளுக்கு அறிவித்தன. வேறு வழியில் அவன் சென்றிருக்க முடியாது என்ற நம்பிக்கையில் குதிரையைத் தட்டிவிட்டாள். காற்றினும் கடிய வேகத்தில் குதிரை பறந்தது. அவள் முயற்சி வீண் போகவில்லை. அவளுக்கு முன்னே அவன் போய்க் கொண்டிருந்தான்.
அவள் முதல்நாள் உட்கார்ந்திருந்த அதே அருவியோரம், அங்கே குதிரையை விட்டிறங்கி, கொடுங்கோல் தண்ணீர் பருகிக் கொண்டிருந்தான். முத்துநகையும் குதிரையைக் கொண்டு வந்து அங்கே நிறுத்தினாள்.
திடுக்கிட்ட கொடுங்கோல், "யார்?" என்று கர்ச்சித்தவாறு வாளை எடுத்துக் கொண்டு பாய்ந்தான்.
"நில்லப்பா! நானும் உன்னோடுதான் வருகிறேன்" என்றவாறு முத்துநகை குதிரையிலிருந்து இறங்கி, முத்திரை மோதிரத்தை அவனிடம் காட்டிச் சிரித்துக் கொண்டாள். உடனே கொடுங்கோல் முத்துநகைக்குத் தலைதாழ்த்தி வணக்கம் தெரிவித்துக் கொண்டான்.
"பயப்படாதே! அரசியாருக்கு மருத்துவம் செய்ய வந்திருக்கிறேன். திடீரென்று மன்னர் என்னையும் உன்னுடன் போகச் சொல்லி உத்தரவிட்டிருக்கிறார். அவர் உன்னிடம்.." முத்துநகை பேச்சை முடிக்காமல், அவனிடமிருந்து பதிலை எதிர்பார்த்தாள்.
அந்த முட்டாளும், "ஆமாம், ஆமாம். பாண்டியருக்குக் கொடுக்க வேண்டிய ஓலையைக் கொடுத்திருக்கிறார். கட்டாயத்தின் பேரில் செழியனே எழுதிய ஓலை!" என்று உளறி வைத்தான்.
"பரவாயில்லை-பத்திரமாக வைத்துக் கொள்!?" என்று அவள் பதில் கூறினாளே தவிர, 'என்ன ஓலையாக இருக்கும்? செழியனே எழுதியது என்கிறானே!' என்பது போன்ற குழப்பங்கள் அவள் மூளையைக் குடையலாயின.
"சரி... நேரமாகிறது.. புறப்படலாம்!" என்றாள் அவள்.
கொடுங்கோல் புறப்பட்டான். முத்துநகை, குதிரையின் கடிவாளத் தைப் பிடித்தவாறு நடந்து கொண்டிருந்தாள். கொடுங்கோலும் அவ்வாறே அவளுடன் நடந்து கொண்டிருந்தான். அரசரின் முத்திரை
