பக்கம்:ரோமாபுரிப் பாண்டியன்.pdf/176

இப்பக்கம் மெய்ப்பு பார்க்கப்பட்டுள்ளது

ரோமாபுரிப் பாண்டியன்

183


"தமிழ் வளர்க்கும் தங்களிடம் மறைப்பதற்கு என்ன இருக்கிறது? யாரை மீட்பதற்காக இந்தப் போர் நடைபெறுகிறது என்று தங்களுக்குத் தெரியாதா என்ன?"

"புரியும்படி சொல்லுங்கள்."

"எதைச் சொல்வது புலவர் ஏறே! வேலினும் சிறந்தது பெண்கள் விழியென்று கவிதைகள் புனைவீர்கள்; படித்திருக்கிறோம். ஆனால் நாட்டைவிடச் சிறந்தவர்கள் பெண்கள் என்று கள்வெறியேறிய கவிஞன் கூடச் சித்தரித்ததில்லை. அப்படிச் சித்தரித்தால் அவன் தலை தப்புவது மில்லை. ஆனால், இங்கு வியப்புக்குரிய வேதனைச் செய்தி கேட்கிறோம் புலவரே! யாருக்காகப் பெருவழுதிப் பாண்டியர், ஊணுறக்கமின்றிக் கவலைப்பட்டுக் கொண்டிருகிறாரோ - யாருக்காகப் பல வீரர்கள் களம் புகுந்து தங்கள் உயிர் கொடுக்கவும் தயாராக வந்திருக்கிறார்களோ - அந்தச் செழியன் துரோகியாகி விட்டான்! கடைந்தெடுத்த கோழையாகி விட்டான்! பகைவனின் நண்பனாகி விட்டான்! அங்கேயிருக்கிறாள் ஒரு பெண். அவளை விரும்பிப் பிறந்த மண்ணையும் மறந்து விட்டான்!"

நெடுமாறன் எரிமலைபோல் குமுறிக் கொண்டிருந்தான்! புலவருக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை.

"என்னால் இதை நம்ப முடியவில்லையே!" என்று கூறிய புலவரிடம் "இதோ இதைப் படித்துப் பாருங்கள்!" என்று ஓலையை அளித்தான் தளபதி.

ஓலையைப் படித்த புலவரின் கண்களிலிருந்து முத்து முத்தாக உதிர்ந்த கண்ணீர் ஓலையை நனைத்தது. விம்முங் குரலில் பேசினார். "பாண்டிய நாட்டு வீரர்களே! செழியன் துரோகியென்று இன்னும் என்னால் நம்ப முடியவில்லை!" என்று கத்தினார். “எழுத்தாணியின் கூர் மழுங்கியிருக் கிறதா இல்லையா என்பது ஓலையில் எழுதத் தொடங்கியதுமே புரிந்துவிடும். அது போலவே மனிதன் நல்லவனா கெட்டவனா என்பது அவனுடன் பழகத் தொடங்கும்போதே தெரிந்துவிடும். நான் அறிந்த வரையில் செழியன் துரோகியென்று என்னால் ஏற்றுக் கொள்ளவே இயலவில்லை." என்று புலவர் விளக்கம் கூறினார்.

"எழுதும்போது இடையிலே கூட எழுத்தாணியின் கூர் மழுங்கிவிடுவதுண்டு. நல்ல மனிதனும் சூழ்நிலையால் கெடுவதுண்டு; செழியன், அதற்கு விதிவிலக்காக இருக்க முடியாதே புலவரே!" - இது நெடுமாறனின் பதில்.

"நான் ஏன் குழப்பமடைய வேண்டும்? முதலில் நான் வந்த வேலையைச் சொல்லிவிடுகிறேன். சோழ மன்னர் என்னை இங்கு