196
கலைஞர் மு. கருணாநிதி
"முத்துநகை; நீ இங்கேயே இரு - இதோ வந்து விடுகிறேன்!" எனக் கூறி வெளியே புறப்பட்டான்.
அரசனின் அர்த்தமற்ற பரபரப்புக்கு முத்துநகையினால் காரணம் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை. ஆனால் அந்தப் பரபரப்பு அவள் மனத்தில் எந்தச் சலனத்தையும் ஏற்படுத்தவில்லை.
வெளியே வந்த வேந்தன், ஒரு வீரனைக் கூப்பிட்டு, "உடனே ஓடிச் சென்று புலவர் காரிக்கண்ணனாரை அழைத்து வா!" எனக் கட்டளை யிட்டுவிட்டு, எதிரே வந்து வணங்கிய காவற்படைத் தலைவனிடம் கண்டிப்பான குரலில், "என் மாளிகையிலிருந்து என் உத்தரவின்றி யாரும் வெளியேறக் கூடாது. எச்சரிக்கை!" எனக் கூறி விட்டு மீண்டும், முத்துநகையை உட்காரச் சொல்லிய கூடத்திற்குத் திரும்பினான்.
மன்னனின் முகத்தில் சினத்தின் சாயல் மின்னுவதை முத்துநகை கண்டாள்; எனினும் அதுபற்றி எதுவும் பேசாமல் இருந்துவிட்டாள். அவளுக்கு எதிரே வந்து கம்பீரமாக அமர்ந்த கரிகாலன், விழிகளை உருட்டி மாளிகைச் சுவர்களை ஒரு முறை பார்த்துக் கொண்டான். அவளை அவனால் நேரடியாகப் பார்க்க இயலவில்லை. வேறுபுறம் திரும்பியவாறே, "ம்! பிறகென்ன சொன்னார் அந்தப் பாண்டிய நாட்டு ஒற்றர்?' என்று கேள்வி எழுப்பினான்.
"என்னிடம் வேறு எதுவும் சொல்லவில்லை, அரசே! இப்போதுதான் சந்திக்கப் போகிறீர்களே; அப்போது தங்களிடம் விவரம் சொல்வார் என்று எண்ணுகிறேன்!" என்றாள் அவள்
"உனக்கு அந்த ஒற்றரைப் பற்றிய எல்லா விவரங்களும் தெரியுமா?" முழு விவரங்கள் தெரியாது. பாண்டிய நாட்டு மண்ணுக்காகப் பாடுபடக்கூடிய உத்தமர் என்பது மட்டும் நன்றாகத் தெரியும்!"
"எத்தனை ஆண்டுக் காலமாகப் பாண்டிய நாட்டில் ஒற்றர் வேலை பார்க்கிறாராம்?"
"நான் அதையெல்லாம் கேட்கவில்லை, அரசே!"
"நீ சோழ நாட்டுக்காக உயிரையும் தியாகம் செய்யக் கூடிய உத்தமியென்று அந்த ஒற்றர் நம்பியிருக்கிறாரா?"
"என்னை அவர் புரிந்து கொள்ளாவிட்டால், இவ்வளவு தூரம் வந்திருப்பாரா?"
"இன்று ஒற்றரைப் பார்த்து முடிந்த பிறகு, உன்னை உன் வீட்டுக்கே அனுப்பி விடுவதாக முடிவு கட்டியிருக்கிறேன்!"
