34
கலைஞர் மு. கருணாநிதி
"நான் பாண்டிய நாட்டுக்காரன், பெருவழுதி மன்னரின் ஊழியன்!"
"பெயர்?"
"செழியன்"
"போரிலே வீழ்ந்து விட்டவன் யார்?"
"அவன் சோழ மன்னரின் எதிரி - கரிகால்வளவனைக் கொல்ல வந்த துரோகி - சிற்றரசன் இருங்கோவேளின் தானைத் தலைவன் வில்லவன். பவனியில் செல்லும் சோழரைப் பின்னிருந்து தாக்கி, ஓடி ஒளிந்து கொள்ள வந்த கோழை! அவன் ஈட்டியைக் கரிகால் மன்னன் மீது எறிய முனையும்போது நான் பார்த்து விட்டேன். ஊர்வலத்திலிருந்து மெதுவாக நழுவி அவனைத் தொடர்ந்தேன். அவன் என்னைப் புரிந்து கொண்டு ஓடத் தொடங்கினான். துரத்தி வந்து இங்கே வளைத்துக் கொண்டேன். தொலைந்தான் துரோகி!" என்று பெருமூச்சு விட்டுக்கொண்டான் செழியன்.
"நல்லவேளை - எங்கள் மன்னர் தப்பினார்! வீரனே! உன்னைக் காவிரி அன்னை வாழ்த்துவாளாக! தமிழ்த்தாயின் வீரமகனே! உன் ஆற்றலைக் கண்டு நான் வியக்கிறேன். வேங்கையெனப் பாய்ந்து நீ வெற்றி விளைவித்த நிகழ்ச்சியை நான் சாகும்வரை மறக்க மாட்டேன். புகார்ப்பட்டினத்து மக்கள் உனக்கு நன்றி செலுத்தக் கடமைப்பட்டிருக்கின்றனர். எம் மன்னரைக் காத்த உனக்கு, மன்னர் திரு முன்னிலையில் தகுந்த பரிசு வழங்க இப்போதே போய் ஏற்பாடு செய்கிறேன்" என்று துள்ளிக் குதித்தார் தமிழை அள்ளி வழங்கும் புலவர் பெருந்தகை!
"வேண்டாம் புலவரே! வேண்டாம்! இப்படியொரு நிகழ்ச்சி ஏற்பட்டதே இரு மன்னர்களுக்கும் தெரிய வேண்டாம். நட்புறவு விழாக் கொண்டாடும் நேரத்தில் அதைக் குலைக்கும் முயற்சிகள் நடைபெற்றதாகச் செய்திகள் வருவது அவ்வளவு நல்லதல்ல! தயவு செய்து இந்தச் செய்தி நம்மோடு அழிந்து போகட்டும். யாரோ இரு வீரர்கள் போரிட்டனர். ஒருவன் செத்தான். ஒருவன் பிழைத்தான் என்ற அளவோடு இது நிற்கட்டும்!" என்று கேட்டுக் கொண்டான் செழியன்.
அப்போது வாயிற்புறத்தில் இருந்து யாரோ அழைத்தார்கள், "புலவர் பெருமானே! புலவர் பெருமானே!" என்று.
புலவர் தெருப்பக்கம் சென்றார். அரண்மனை வீரர் இருவர் புலவரை வணங்கி நின்றனர்.
