ரோமாபுரிப் பாண்டியன்
89
"அப்படியானால் இதுபற்றிப் பாண்டிய மன்னரின் யோசனையைக் கேட்கலாமா?"
"அவருக்கே எதுவும் புரியாமல்தானே தங்களுக்குத் தொந்தரவு கொடுக்கக்கூடாதென்று புறப்பட்டு விட்டார்!"
"புலவர் அவர்களே! இந்த ஓலை நமது நாட்டின் வீரத்துக்கு விடப்பட்ட அறைகூவல்! இதை நான் ஏற்றுக் கொண்டே தீர வேண்டும். இருங்கோவேளுக்கு நாடும் திரும்பக் கிடையாது; செழியனையும் அவன் கொல்ல முடியாது" எனக் கொக்கரித்தான் கரிகாலன்.
அப்போது, வீரன் ஒருவன் மாளிகைக்குள் நுழைந்தான். கரிகாலன், அவனை அடையாளம் தெரியாமல் வியப்புற்று விழித்தான். அருகேயிருந்த மெய்க்காப்பாளன் கரிகாலனின் காதில், "வருவது முத்துநகைதான்!" என்று ரகசியமாகச் சொல்லவே, கரிகாலன் புலவரை ஒருமுறை பார்த்துவிட்டு எச்சரிக்கையாக இருந்து கொண்டான். புலவருக்கு எதிரே வருவது தன் மகள் என்று அடையாளம் தெரியவில்லை.
முத்துநகை கரிகாலனிடம், 'ரகசியமாகப் பேச வேண்டும்' என முகக் குறிப்புக் காட்டவே, அவன் புலவரையும் மற்றவர்களையும் பார்த்து, "சரி; நான் ஒற்றனிடம் பேச வேண்டியிருக்கிறது... எல்லாரும் போகலாம்; தேவையானால் மீண்டும் அழைக்கிறேன்" எனக் கூறி விட்டுப் புலவர் பின்னால் ஏழடி தூரம் நடந்து சென்று அவரையும் வழியனுப்பிவிட்டு, முத்துநகையுடன் மாளிகைக்கு உட்புறம் சென்றான். தன் தந்தைக்கு எதிரே தெரியாதவளைப்போல் நடந்து கொண்டோமே என்று முத்துநகை நினைக்கிறாள் என்பதை, அவளது கலங்கிய கண்கள் பறைசாற்றிக் கொண்டிருந்தன.
கரிகாலன் அவளைப் பார்த்து, "நீ மிகவும் திறமைசாலிதான்! அடையாளமே தெரியவில்லையே!" என்று வியந்து பாராட்டினான்.
"முதலில் என்னைப் பற்றிச் சந்தேகப்பட்டீர்களே; பார்த்தீர்களா உங்களையே ஒருகணம் திகைக்க வைத்து விட்டேன்!" என்றாள் முத்துநகை சிரித்துக் கொண்டே!
"எல்லாம் சரி, குரல் உன்னைப் புரியவைத்துவிடுகிறதே!" என்றான் அரசன்.
"அதற்காகத்தான் ஊமை நாடகம் ஆடுகிறேனே! மெளன நோன்பு கடைப்பிடிப்பதாகக் கூறிவிட்டு எல்லாப் பேச்சு வார்த்தைகளையும் எழுத்தாணியாலேயே பூர்த்தி செய்கிறேன்!"
