98
கலைஞர் மு. கருணாநிதி
சுற்றுச் சுற்றிக் கொண்டு, மண்டபத்துள்ளே போய் அவளைத் தொப்பென்று போட்டான்.
கிறுகிறுவென்று சுற்றிய காரணத்தால் அவள் கண்ணைத் திறக்க முடியாதபடி மயங்கிக் கிடந்தாள். அவனுக்கு பயம் ஏற்பட்டுவிட்டது.
"முத்து! முத்து! அய்யா! அய்யா!" என்று கூப்பிட்டுப் பார்த்தான்.
குளத்திற்கு ஓடித் தண்ணீர் கொண்டு வந்து தெளித்தான். அவளைத் தன் மடியில் கிடத்திக் கொண்டு, நெஞ்சைத் தடவிக் கொடுத்தான். அப்போது அவனுக்கு உடம்பெல்லாம் சூடேறி உதறியது! குளிரில் தான் உடம்பு நடுங்கும்! இப்படிப்பட்ட சூட்டிலும் உடம்பு நடுங்குமென்பதை அவன் உணராதவனல்ல. மயங்கிக் கிடந்தவள் திடுக்கிட்டு எழுந்து உட்கார்ந்து கொண்டாள்.
விறகு வெட்டி, தன்னை ஆண் என நம்பித் தாராளமாகப் பழகுவது நிலைமையை எங்கேயோ இழுத்துச் செல்கிறது என்பதை அவள் புரிந்துகொள்ளாமல் இல்லை. அந்த நிலையை அவளால் விரும்பவும் முடியவில்லை, வெறுக்கவும் இயலவில்லை. தலைப்பாகைத் துணியால் நெஞ்சை இழுத்து மூடிக் கொண்டு அவனை விட்டுக் கொஞ்சம் தள்ளி உட்கார்ந்தாள்.
அவன் தன்னைப் பற்றி தெரிந்து கொண்டிருக்கக் கூடுமோ என்ற பயமும் சந்தேகமும் அதிகரித்தது. அவன் முகத்தைக் கவனித்தாள். அவனது வீரம் செறிந்த முகத்திலேயிருந்து எந்தக் குறிப்பையும் அவளால் கண்டு கொள்ள முடியவில்லை. ஈட்டிகள் விழிகளுக்கு நேரே பாய்ந்து வந்தாலும் இமை கொட்டுவது கோழைத்தனம் என்று வீரத்துக்கு இலக்கணம் வகுத்துக் கொண்டுள்ள தமிழ்ப் பெருங்குடியில் பிறந்தவன் தானே இருங்கோவேளும்! அவனது முகத்தில் அவ்வளவு சீக்கிரம் உணர்ச்சி பாவ மாறுதல்களைக் கண்டறிந்து விட முடியுமா என்ன?
"எப்படி இருக்கு? இன்னும் மயக்கம் இருக்கா?" எனக் கேட்டான் இருங்கோவேள்.
"இல்லை" என்ற பொருளில் தலையசைத்தாள் முத்துநகை.
"மயக்கம் ஆரம்பமாயிருக்கிறது உள்ளத்தில்!" என்று அவள் சொல்லவில்லை. கண்கள் சொல்லாமலும் இல்லை. அவனும் அதைக் கண்டு பிடித்து விட்டான் என்றே தோன்றியது.
"பிறவியே ஊமைதானா?" என்று கேட்டான் அவன்.
உடனே அவள், ஒரு ஓலையில் கிறுகிறுவென்று எழுதி அவனெதிரே நீட்டினாள். தாமரையிடம் எழுதிக் காட்டினாளே! அதே வாசகந்தான்!
