கனவில் கீரதர்
ஆனந்தத் தாண்டவமாடிக்கொண்டிருந்த, பரமசிவனாரின், செவியில், நாரதரின் தம்பூரும் நந்தியின் மிருதங்கமும் ஒலித்த சப்தமும், பக்த கோடிகள், அரகரா—அற்புதம்—என்று பஜிக்கும் சப்தமும், “ஆனந்த நடமாடினார்”-என்று பாடும் தேவமாதரின், கானமும் கேட்டுக்கொண்டிருந்த நிலையில் யாரோ விம்மி அழும் சப்தமும் கேட்டது-ஐயன், ஆனந்தத் தாண்டவத்தை நிறுத்திவிட்டார்-யார் அழுகிறார்கள்-ஏன் இந்த விம்மும் குசல்?-என்று ஆச்சரியமடைந்தார்.
மானாட மழுவாட மங்கை சிவகாமி ஆட, ஆடிக்கொண்டிருந்த மகாதேவன், திடீரெனத் தமது தாண்டவத்தை நிறுத்திவிடக் கண்ட தேவர்களும் பூதகணங்களும், நந்தியும் நாரதரும், பயந்தனர்-ஏன் என்று கேட்கவும் அஞ்சியவர்களாய், கைலையை விட்டு நழுவினர்.
கைலைநாதன், மீண்டும் விம்மும் சத்தம் தமது செவியில் வீழ்கிறதா, என்று உற்றுக் கேட்டார்-ஆம்-விம்மும் குரல் கேட்கிறது-பெண்குரல்! பெம்மான், திடுக்கிட்டுப் போனார்-குரல், தமக்குப் பழக்கமானதாகத் தெரியவே! சுற்றும் முற்றும் பார்த்தார்-மேலும் கீழும் பார்த்தார், ஒரு உருவமும் தென்படவில்லை-ஆனால் அழுகுரல் மட்டும் கேட்டது.
