89
பாராள வந்தவர்கள். ஆஸ்திகர்கள் என்றே கூறிக்கொள்கின்றனர்.”
“ஆமாம்-அரோரம்! ஜேசங்கர்!-என்றெல்லாம், பஜிக்கிறார்கள்...”
“பஜிக்கிறார்கள் — அதேபோது, என் மகிமை ஒரு கட்டுக்கதை, பாமரனின் மனமயக்கம், விஞ்ஞானத்தின் முன்பு நிலைக்க முடியாது, என்று நிந்திக்கிறார்கள்”
“ஆமாம்-சிக்கலாகத்தான் இருக்கிறது”
“அதுவும், டில்லி பார்லிமெண்டில், ஒரு மாது கூறுவதா, இப்படி!.........”
“பாரேன் அக்ரமத்தை! ஒரு ஆரணங்கு கூறுவதா?”
“மூதாட்டி - சீமாட்டியுங்கூட...”
“இப்படிப்பட்டவர்கள், மந்திரிகளாக உள்ளனர்.”
“மந்திரிகள் இவ்விதம் பேசினால், மக்கள் எவ்விதம் பேசுவர்!”
“கேவலமாகத்தான் பேசுவர்! உன் கங்கா தீர்த்தத்தின் யோக்யதை தெரியுமா! அதைப் பரிசுத்தமானது என்று பெருமையாகப் பேசிக்கொண்டாயே, மந்திரிவேலை பார்க்கும் அம்மையே கூறிவிட்டார்கள். அப்படி ஒரு யோக்யதையும் கங்கா தீர்த்தத்துக்குக் கிடையாது என்று. இந்த உண்மை தெரியாமல், கங்கா ஜலம், கங்கா ஜலம், என்று நாம் இதுவரை காக்காய்க் கூச்சல் போட்டுக்கொண்டிருந்து விட்டோம், என்றெல்லாம் கேலியாகத்தான் பேசுவார்கள்.”
“என் வயிறு எரியாதா? மனம் பதறாதா?”
“ஆமாம்-ஆனால், ராட்சதப்பயல்களோ, நாத்திகக் கும்பலோ, இவ்விதம் உன்னைப்பற்றிப் பேசினால், ஒரு நொடியிலே துவம்சம் செய்துவிடுவேன்-பேசியிருப்பவர்கள் ஆஸ்திகர்-ஆராய்ச்சிக்காரர்-விஞ்ஞானி-என்று கூறுகிறாயே!”
