பக்கம்:வெண்ணிலவு நீ எனக்கு.pdf/6

'எல்லையற்ற பேரழகே......! எங்கும் நிறை பொற்சுடரே !’ சிலம்புச் செல்வரின் அழகுத் தமிழ்ப் பேச்சு அணி வகுத்து, அணி சேர்த்து முழங்கியது. விண் அதிர, மண் அதிர ஒலி பரப்பிய சொற் பொழிவில் மக்கள் மயங்கினர், மண் மினம் சொக்கியது ; கத்தும் கடல் பணி மறந்தது. சிலம்பு பண் சேர்த்தது; பொது மக்கள் சிந்தை சேர்த்தனர். கல் தோன்றி மண் தோன்ருக் காலத்தே வெற்றி முரசு இயம்பிய வீரத் தமிழனின் ஒவியம் விளக்கம் கண்டது இருபதாம் நூற்ருண்டு உதட்டோ ரத்தில் விரல் இருத்தி மெய்ம் மறந்தது. உச்சிக் கிழான் ஓய்வு கொள்ளத் துடித்தான் ; மேற்குத் திசையை ந்ோக்கிஞன். பொன் வண்ணத் துகள் கடற்கரைக் கிழிஞ்சல்களோடு கொஞ்சி விளை யாடின. கிழிஞ்சல்களின் உடற்பரப்பில் கறுமை மெல்ல மெல்லப்படர ஆரம்பித்தது. திருநாள் முடிந்த கோயில் போன்று காணப்பட்டது "மெரிஞ கடற்கரை. . மாமல்லன் கண்களை 'உயர்த்தின்ை ; பார்வையில் கூர்மை அமைந்தது. உறவாடி விளையாடிய அலைகடலின் மேற்பரப்பிலே, அவன் கருத்துக்கு இனித்த கல்யாணக் காட்சி யொன்றைக் கண்டான். 'வா, ஓடோடி வா !”