________________
122 திருக்குறள நீதிக் கதைகள் பாண்டு வந்த அசனோ எசசிறகையாலும் காகததை யோட்ட மனம் பொதைஉலோப் யாதலின அவனை ஜன இகௗ ள ளளவும் மதித தாரில்லை இதனை யறிந்த வோ தன முதலியாரா மீது அசூயை கொண்டு அவரிடமிருக் கும் பொருளனை த தையும் பறித்து கொண்டான, தாழ்வு வாத காலத்தும் வாழ்வு வந்த காலத்தும் சலியாத சிதத ததை புடைய முதலியார் அவவூரிலிருக : மனம் பொறாது அப்பொழுதே தன மனைவியுடன் புறப்பட்டு அயரா செவறு அங்கிருந்த ஒரு சததிரததில் இரவு கழிக்கு மாறு பாத்திருந்தாா ஈதி :5.30 மிருக்க, வறுமைப்பிணி வால பெரிதும் வாடிய புலவனொருவன காளத்தியப்ப முதலிய மீடஞ சென்று பணம் பெற்று வரலாமெனப் புறப்பட்டு லதது அ ச சாவடியின் ஒரு மூலையில் படுத்திரு ஈதான, சிறிது நேரஞ சென த து ம பசி யெனனும பகை வன பாவலனை வருதத நீளத்திரிந்து துழன்றய நிங்கா நிழலபோல, காரைக்கிருப்பாயோ நலகுவே! கானததி, தினறைக்கே சென்ற ஈகாஸ் பொகே நானெங்கே, இன றேககே ஏறறோரு"என்று விதவான பாடியதைக் கேட்ட முதலியாா அதோ அந்த நாள வருதானிலலை அருங்க விபபுலவன் இந்த நாள் வ தாகா ” என்று மிகவும் வரு நதி (நாளைய தினம் நம மாசெனறு இப்புலவன ஏமாறிப் போகா வண்ணம் அனனமாவது அரிப்போம்" என்று கருதி, விடியற்கா யில தம நாயகியுடன பயண மாகித திரு நின்ற ஆா சேர்ாது மனைவியின் கழுத திலிருந்த திருவாபரண ததில் சிலவற்றை விற்று, சாமான்கள் லாக் சி, சமையல் செய்து விதவான் வாவை எதிர நோக்கி யிரு தார். கவிஞனும் காலை வெழுந்து தான் குறித்த வண் ணம முதலியார் வீடு வந்து சோந்ததும் அவரால் அறு
