3-வது கதை நீத்தார் பெருமை
13
பொழுதி முனிபுககவா மிகக வறுமையால் வாடி யிருத தா!. கொடிது கொடிது வறுமை கோடிது. ஆதலினா தவசியும் பணத்தின் மேலாசைகொண்டு தன னருடைய புதலவனைக் கொடுகக மனமிசைதாா என்றாலூம், மூத்த குமாரன இது மிககலாஞ்சைகொண்டு முனன -587 எனக்கு வேண்டு மென்றா. முனிலாது பத்தினியோ இளை யான எனக்கு என்றனள மறறையவனாகிய சுனச சயன பெற்றோது மரியமின்மையைக் கண்டு பெரிதும் நசைத்து எனறைக் தாயினும ஓா காள எவரும இறததல வேண்டும், இது காலையான உயிருடனிருந்தும் பயன எனன? தாய் தா இதையா எண்ணியபடியே இப்பொழுது இறைவனுக்கு யாக பசுவாக மனமொருமித்திப் போதலேமேல ஏனெனில், எனககு விலையாக மனனவன அளிசுகும தன தனதக் கொண்டு என்னை பினறோ இனபமுடன் வாழ்வா. ஈன் அவளாதத தாய் தந்தைக்கு எவரே கைமமாறு இயற்று 'வார் ஆனறமதலை நூறு வயதளவும் அடிமைத திறம் பூண்டு, மூன்று புவனத்துளை பொருள் முற்றும் அளித்து முறை முறையே, என்று வழிபாடு இயற்றிடினும் ஒரு தாள வனரததற்கு இயையாதே! என றிருததலினால இசச மேயம யான என அவனைபிதா இவாகளை அடிமை கொண்டி இருக்கும் வறுமைப்பிணியைத தொலைக்க என உயிரைக் கொடுததல சாலச்சிறப்பாகும் அனறியும " மகன தக் தக்கு ஆற்று உதவி இவன தகதை, என கோதறான் சொல' என ஓஞசொல மறை மொழியின மணணம் புசம் பெறுவதே பொருந்தா அனத இராமானிதது, தரணிபாலனை நோகதி 1 வேந்தே! எனலை யோதி வளா தத தந்தையின் தரிததிரம பாதாதோ மேக வண்ணம் வேண் டிய அளவு திரவிய ததைக கொடுப்பாய' எனப புகனறு
