________________
திருக்குறள் நீதிக சுதைகள விரன தயாக நாமிருபபின ஈமகாயான செய்த வணணமே நாமும விருந்தாக கோதவே மேல அலலா ம ா, பாதிய: ககும பாரியாள் இங்குமாக இருப்பது என்ளளவும் பொருந்தாது படுதரகுதான பிராபதியாகும் கொண்டானிற சிறாத தெய்வமில்லையா தலின், எக்காலத்து புருஷ னணடைா லேயே இருந்து வாழலது கற்புடை மங்கையரின ஒழுங் காகும். எனவே நாமும கணவனடைந்த கதியை யடை வதே உத்தமம்" என்றுனனி, உபாகரிளயித தனனாய கன் விழு திறக க கெருப்பில நானும விழுகதி பிராணனை விட்டது. உடனே அக தாததினின்றும் துத த.மி முழ கவும் பொனமாரி பொழியவும் அப்பு:கைக ளிரணடும கிவ விய தேகம் பெற்று, செய்வீக விமானத்தில தேலாகள் போற்ற, சிவபெருமான பாதார விதமாா பரமபதஞ சென்று சாராதன புறாக்களிகணடும கன்னை விருந்தா கப பாவித்துத் தங்களையே ஆகாரமாக அளித்த பெரும் பேற்றால யாவரும எய்தற்கரிய பாமக மடைாததைக சுண்ணாரக கண்டு களித்தலேடன ஐயையோ? புததிக குறைவால மாபாதகம பண்ணி நரகடைய லாயிற்றே கான தலைவிதி! என செய்வேன தெய்வமே! இனியான இருந்தெனன? இறந்தெனன? பாவததிறகு அஞசாது கொத தொழிலையே மேற்கொண்டு எனலயிறு வளாத தேனே! காசிக்குச் சென்றாலும் இக்கருமம் தொலை யாதோ தலலா சைக கண்டாலும், அவா குண நகளை நீராவி னால் துதிதது நானிலத்தில விழக திறைஞகினாலும், அவ ரோடு இணங்கி அடிமைத தொழில் புரிந்து வந்தாலும் ஈறகதிசென்று சேர்லர் - என்று பெரியோர் கூறுகின்ற னர், அங்கனமிருகக, அத்தகைய ஈலலாசையே யான் என் பாழ்வயிறதி வடக்கிக் கொண்டேன: எனக்கு சற்
