பாரதியாரின் தேசிய கீதங்கள்/21. தமிழ்த்தாய்
21. தமிழ்த்தாய்
- தன் மக்களை புதிய சாத்திரம் வேண்டுதல்
(தாயுமானவர் ஆனந்தக் களிப்புச் சந்தம்)
- ஆதி சிவன் பெற்று விட்டான் - என்னை
- ஆரிய மைந்தன் அகத்தியன் என்றோர்
- வேதியன் கண்டு மகிழ்ந்தே - நிறை
- மேவும் இலக்கணஞ் செய்து கொடுத்தான்.
- முன்று குலத்தமிழ் மன்னர் - என்னை
- மூண்ட நல்லன்போடு நித்தம் வளர்த்தார்,
- ஆன்ற மொழிகளினுள்ளே - உயர்
- ஆரியத்திற்கு நிகரென வாழ்ந்தேன்.
- கள்ளையும் தீயையும் சேர்த்து - நல்ல
- காற்றையும் வான வெளியையும் சேர்த்துத்
- தெள்ளு தமிழ்ப்புல வோர்கள் - பல
- தீஞ்சுவைக் காவியம் செய்து கொடுத்தார்.
- சாத்திரங் கள்பல தந்தார் - இந்தத்
- தாரணி யெங்கும் புகழ்ந்திட வாழ்ந்தேன்
- நேத்திரங் கெட்டவன் காலன் - தன்முன்
- நேர்ந்த தனைத்தும் துடைத்து முடிப்பான்.
- நன்றென்றுந் தீதென்றும் பாரான் - முன்
- நாடும் பொருள்கள் அனைத்தையும் வாரிச்
- சென்றிடுங் காட்டுவெள் ளம்போல் - வையச்
- சேர்க்கை யனைத்தையும் கொன்று நடப்பான்.
- கன்னிப் பருவத்தில் அந் நாள் - என்றன்
- காதில் விழுந்த திசைமொழி - யெல்லாம்
- என்னென்ன வோ பெய ருண்டு - பின்னர்
- யாவும் அழிவுற் றிருந்தன கண்டீர்!
- தந்தை அருள்வலி யாலும் - முன்பு
- சான்ற புலவர் தவ வலி யாலும்
- இந்தக் கணமட்டும் காலன் என்னை
- ஏறிட்டுப் பார்க்கவும் அஞ்சியிருந்தான்.
- இன்றொரு சொல்லினைக் கேட்டேன் - இனி
- ஏது செய்வேன்? என தாருயிர் மக்காள்!
- கொன்றிடல் போலொரு வார்த்தை - இங்கு
- கூறத் தகாதவன் கூறினன் கண்டீர்!
- புத்தம் புதிய கலைகள் - பஞ்ச
- பூதச் செயல்களின் நுட்பங்கள் கூறும,
- மெத்த வளருது மேற்கே - அந்த
- மேன்மைக் கலைகள் தமிழினில் இல்லை.
- சொல்லவும் கூடுவ தில்லை - அவை
- சொல்லுந் திறமை தமிழ்மொழிக் கில்லை
- மெல்லத் தமிழினிச் சாகும் - அந்த
- மேற்கு மொழிகள் புவிமிசை யோங்கும்
- என்றந்தப் பேதை உரத்தான் - ஆ!
- இந்த வசையெனக் கெய்திடலாமோ?
- சென்றிடுவீர் எட்டுத் திக்கும் - கலைச்
- செல்வங்கள் யாவுங் கொணர்ந்திங்கு சேர்ப்பீர்!
- தந்தை அருள்வலி யாலும் - இன்று
- சார்ந்த புலவர் தவவலி யாலும்
- இந்தப் பெரும்பழி தீரும் புகழ்
- ஏறிப் புவிமிசை என்றும் இருப்பேன்.