குழந்தைக் கவிஞரின் கதைப் பாடல்கள்-தொகுதி-1/திருடன் கண்டது?
திருடன் கண்டது?
திருடன் ஒருவன் இரவிலே
திருட எண்ணம் கொண்டனன்;
அருகில் உள்ள ஊரையே
அடைந்து திருடச் சென்றனன்.
வயலின் நடுவே வழியினில்
மனிதன் நிற்கக் கண்டனன்;
பயந்து அருகே நின்றனன்;
பதுங்கி மறைவில் ஒளிந்தனன்.
அந்த மனிதன் நடுவிலே
அசைந்தி டாமல் நிற்கவே,
‘எந்த வழியில் செல்வது ?’
என்றே எண்ணிப் பார்த்தனன்.
போக வழியும் இல்லையே !
பொறுமை பறந்து போனதே !
வேக மாகத் தடியுடன்
‘விறுவி’ றென்று சென்றனன்.
தடியால் அந்த மனிதனைத்
தலையில் ஓங்கி அடித்தனன்.
அடிமேல் அடியும் வைத்தனன்.
ஆனால், அந்த மனிதனோ-?
தாக்க வந்த திருடனைத்
தடுத்து விடவும் இல்லையே!
ஊக்க மாகத் திருப்பியே
உதைக்கத் தானும் இல்லையே!
‘குய்யோ! முறையோ !’ என்றுமே
குதித்து ஓட வில்லையே !
‘ஐயோ!' என்று அலறியே
அழவும் இல்லை, இல்லையே!
அடித்து, அடித்துக் கையுமே
அலுத்துப் போன திருடனும்,
தடித்த தோலை உடையவன்
தடியன் இவனும் யார்?’ எனக்
கிட்டச் சென்று வேகமாய்த்
தொட்டுப் பார்த்தான். பார்த்ததும்,
வெட்கப் பட்டுச் சிரித்தனன்.
விஷயம் என்ன, தெரியுமோ ?
மனிதன் இல்லை, அவ்விடம்.
மரமும் இல்லை. ஐயையோ !
துணியா லான உருவம்தான்.
சோளக் கொல்லைப் பதுமையே !