நற்றிணை 1/142
142. ஊர் புறவினது!
- பாடியவர் : இடைக்காடனார்.
- திணை : முல்லை.
- துறை : வினைமுற்றி மீளும் தலைமகன் தேர்ப்பாகற்குச் சொல்லியது.
[(து–வி) வினை முடித்து வீடு திரும்பலுறும் தலைமகன், தலைமகளை விரையச் சென்று சாணும் ஆர்வமானது மிகுதியாக எழுந்து வருத்தத், தேர்ப்பாகனிடம் கூறுவதாக அமைந்தது.]
வான் இகுபு சொரிந்த வயங்குபெயற் கடைநாள்
பாணி கொண்ட பல்கால் மெல்லுறி
ஞெலிகோல் கலப்பை அதளொடு சுருக்கிப்
பறிப்புறத்து இட்ட பால்நொடை இடையன்
நுண்பல் துவலை ஒருதிறம் நனைப்பத்
5
தண்டுகால் வைத்த ஒடுங்குநிலை மடிவிளி
சிறுதலைத் தொழுதி ஏமார்த்து அல்கும்
புறவினதுவே—பொய்யா யாணர்
அல்லில் ஆயினும் விருந்துவரின் உவக்கும்
முல்லை சான்ற கற்பின்
10
மெல்லியற் குறுமகள் உறைவின் ஊரே.
இரவுப் பொழுதாகவே இருந்தபோதிலும், விருந்தினர் வந்தனராயின் அவரை உபசரிக்கும் வாய்ப்பு நேர்ந்தமைக்கு உவப்படைபவள்: இல்லிலிருந்து நல்லறம் பேணும் கற்புச் செவ்வியையுடையவள்; மென்மையான சாயலையும் உடையவள் என் தலைவியாகிய இளமகள்! அவள் தங்கியிருக்கும் இனிதான, ஊராவது, என்றும் பொய்ப்படாத புதுவருவாயினை மிகுதியாக உடையதாகும். அதுதான்— மழை காலிட்டுப் பொழிவதாய்ச் சொரிந்த, வளமான பெயலினது இறுதிநாளிலே, கையிற் கொண்ட பலவான காலிட்டுப் பின்னிய மெல்லிய உறியும் தீக்கடைகோலும் இட்டுவைத்த தோற்பையினை ஒருசேரச் சுருக்கிக் கட்டிப் பனையோலைப் பாயினோடும் முதுகிற் கட்டியிட்ட பால்விலை பகர்வோனாகிய இடையன், நுண்ணிய பலவாகிய மழைத்துளிகள் தன்மேனியின் ஒரு பக்கத்தை நனைப்பத் தண்டினை ஊன்றி, அதன்மேல் ஒரு காலை மடித்து வைத்தபடியே ஒடுங்கி நின்றவனாக, வாய்குவித்து ஊதும் வீளையொலியானது, சிறிய தலையை உடையவான யாட்டின் தொகுதிகளைப் பிறபுலம் போகாவாறு மயங்கச் செய்து, அவ்விடத்தேயே தங்கியிருக்கச் செய்யும் காட்டுப்பகுதியின்கண் இருப்பதுமாகும்!
கருத்து : 'இரவுப்போதுக்குள் ஊருக்குச் சென்றடைதல் வேண்டும்' என்பதாம்.
சொற்பொருள் : வயங்கு பெயல் – விளங்கும் பெயல். பாணிகொண்ட – கையிடத்துக் கொண்ட. பல்கால் – பலவாகக் காலிட்டுப் பின்னிய ஞெலிகோல் – தீக்கடை கோல். பறிப்புறத் திட்ட – பனையோலைப் பாயினை முதுகின் கண்ணே இட்டுக்கொண்ட. விளி – வீளையொலி. முல்லை - இல்லொழுக்கம்.
விளக்கம் : கார்காலத்தின் தொடக்கத்திற்கு முன்பேயே வருவதாகக் கூறிப் பிரிந்தவனாதலின், அதன் கடைநாளும் வந்துற்றதனை, இடையனது குளிரால் நடுங்கியிருக்கும் நிலைபற்றி உரைப்பதனாலே உணர்த்துகின்றான். இதனால் தலைவியது பெருந்துயரமான நிலையையும் நினைந்து வருந்தினன் எனலாம். 'அல்லில் ஆயினும் விருந்துவரின் உவக்கும். முல்லை சான்ற கற்பின்' என்றது. இரவுப் பொழுதாயினுங்கூட. வீட்டை அடைந்ததும் நல்ல விருந்தயர்தல் வாய்க்கும் என்றதாம். இரவினும் அவன் கண்ணுறக்கமின்றிக் காத்திருப்பாள் என்பதுமாம்.
உள்ளுறை : 'குளிரான் நடுங்கினும், இடையனது வீளையொலிக்குக் கட்டுப்பட்டவாய் யாட்டினம் எல்லை கடவாது நிற்றலைப் போன்று. பிரிவினாலே வருந்தினும் தன் சொற்குக் கட்டுப்பட்டாளாய்த் தலைவியும் ஆற்றியிருப்பாள் ஆவள்' என்பதாம். 'புறபுலம் புகுதாது யாட்டினத்தை ஒரு நிலைப்படுத்தியிருக்கும். இடையனின் வீளையொலியைப் போலவே, தேர் செல்லும் ஒலியும் தன் மனத்தைப் பிற காரியங்களினின்றும் நீக்கித் தலைவிபாற் செலுத்துறலாயிற்று' என்பதுமாம்.