143. காமம் வியத்தற்குரியது!

பாடியவர் : கண்ணகாரன் கொற்றனார்.
திணை : பாலை.
துறை : மனை மருட்சி.

[(து–வி) தன் மகளாய தலைவி, தன் காதலுடனே உடன்போக்கிற் சென்றனள் என்பதை அறிந்ததும், நற்றாயின் மனம் பலவகையாகப் பேதலிக்கிறது. அவளுறவை முன்னரே குறிப்பாக அறிந்தும், அதனை நிறைவு செய்தற்கு அதுகாறும் முயலாத தன் அறியாமைக்கு நொந்து, வீட்டிலிருந்தவாறே இப்படிக் கூறி மருட்சி அடைகின்றாள்]

ஐதேகாமம் யானே ஒய்யெனத்
தருமணல் ஞெமிரிய திருநகர் முற்றத்து
ஓரை ஆயமும் நொச்சியும் காண்தொறும்
நீர்வார் கண்ணேன் கலுழும்; என்னினும்
கிள்ளையும் 'கிளை' எனக் கூஉம்; இளையோள் 5
வழுவிலள் அம்ம தானே: குழீஇ
அம்பல் மூதூர் அலர்வாய்ப் பெண்டிர்
இன்னா இன்னுரை கேட்ட சில்நாள்
அறியேன் போல உயிரேன்
'நறிய நாறும்நின் கதுப்பு' என் றேனே. 10

அழகான மாளிகையின் முற்றத்திடத்தே ஏவலாளர் கொணர்ந்த மணல் பரப்பப் பெற்றிருக்கின்றது. அவ்விடத்தே ஓரை விளையாட்டயர்தற்கு வந்து நின்றழைக்கும் அவளது நோழியர் கூட்டத்தினையும் காண்பேன். ஆடிடமாகிய நொச்சிவேலி சூழ்ந்த இடத்தையும் தொடர்ந்து நோக்குவேன். விரைய நீர்வழிகின்ற கண்களை உடையேனாகி அழுதலையும் தொடங்குவேன். என்னினும் காட்டில், அவள் வளர்த்துவந்த கிள்ளையும், அவளைத் தன் உறவெனவே உரிமையுடன் விரைய அழைத்துக் கூவாநிற்கும். இளம் பருவத்தினளாகிய மகள்தான் குற்றம் உடையாளும் அல்லள், அம்பலுரை மிகுந்ததான இந்த மூதூரிடத்துள்ளாரான அலருரைக்கும் வாயினரான பெண்டிர்கள் பலரும் ஒருங்கே கூடிநின்றாராய்ச் சொல்லியபடியிருந்த கொடிதான இனிய பேச்சையும் கேட்டிருந்தேன். கேட்டதன்பின் சில நாட்களளவும் யாதும் அறியாதேன்போல மூச்சுவிடாதாளாகவும் இருந்தேன். பின்னும் அவர்தான் மிகுதியாக, 'மகளே! நின் கூந்தல் யானூட்டும் மணத்தையன்றி மேலும் புதிதான நறுமணத்தையும் கமழ்வதாக இருக்கின்றதே! அதுதான் எதனாலோ?' என்று அவளை வினாவினேன். அதற்கே அவள், தன்னுறவினை யானறிந்தமையை உணர்ந்தாளாய்த், தன் காதலனுடன் சென்றுவிட்டனள். அவள் கொண்ட காமந்தான் மிகவும் வியப்புடையது!

கருத்து : 'அவளுக்கு யானே அவனை மணமுடித்து வைத்தற்கான ஏற்பாடுகளைச் செய்தேனில்லையே' என்பதாம்.

சொற்பொருள் : ஐது – வியப்புக்குரியது. ஒய்யென – விரைய. தருமணல் – கொணர்ந்திட்ட மணல். ஞெமிர்தல் – பரவுதல். நகர் - மாளிகை. ஓரை – மகளிர் விளையாட்டுள் ஒன்று.

விளக்கம் : 'காமம் ஐது' என வியந்தது, பிறந்து வளர்ந்த வீட்டையும், பழகிய தோழியரையும், வளர்த்த கிளியுைம் விட்டுநீங்கிப் புதுவனாகிய ஒருவனுடன் செல்லற்குத் துணிவுதந்த சிறப்பினால். ஆயமகளிர் அவளது பேரைச் சொல்லி அழைக்கத் தாய் அவ்விடத்தை நோக்கி, அகன்று போகிய தன் மகளை நினைந்து அழுதலைத் தொடங்குகின்றாள். அவள் பேரைக் கேட்டதும், அவள் வளர்த்த கிளியானது தாயினும் விரைவாக அவளை அழைத்துக் கூவத்தொடங்குகின்றது. தாயின் மனம் அலருரையால் தலைவியது களவு உறவை அறிந்திருந்தும், அதுகுறித்துத் தான் ஏதும் செய்யாதிருந்த தன் அறியாமையை நினைந்தும், தலைவியது அறம் பேணும் உறுதியை வியந்தும் இப்படி மருள்கின்றது. இன்னா இன் உரை என்றது, அவருரை கூறுவாரது நோக்கம் இன்னா தாயினும் அதுதான் தன் மகளது வாழ்வுபற்றிய இனிய செய்தியையே அறிவித்தவால், தனக்கு இனிதாகவும் இருந்தது என்பதனால். 'கதுப்பு நறிய நாறும்' என்றது, தலைமகன் தன் நாட்டிடத்து மலரினைக் கொணர்ந்து சூட்டியதனைக் குறித்து வினவியதாம். அம் மலர் தலைவியின் ஊரிடத்து இல்லாததென்பதும் அறியப்படும்.

"https://ta.wikisource.org/w/index.php?title=நற்றிணை_1/143&oldid=1731738" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது