பாரதிதாசன் கதைப் பாடல்கள்/மதத்தை விடு!
8 மதத்தை விடு!
தெருவறைச் சன்னல் தன்னைத்
திறப்பாள்.என் வரவு பார்ப்பாள்.
திருமுகம் காண்பேன், முல்லைச்
சிரிப்பினிற் சொக்கி நிற்பேன்.
ஒருநொடி தனிலே அன்னாள்
ஒளிமுகம் மறைந்து போகும்;
அரிவையின் முகநி லாவை
அடுத்தநாள் காண்பேன் அங்கே!
நடந்தது நாள் ஒவ்வொன்றாய்!
நகர்ந்தன நான்கு திங்கள்!
மடமயில் தனை நெருங்கும்
வாய்ப்பில்லை. பேச்சும் இல்லை
அடைந்தேன்இன்றவள் வரைந்த
அழகிய ”காதல் அஞ்சல்”
”அடைகளின் வீட்டைக், காலை
ஐந்தரை மணிக்கு நீவிர்”
அஞ்சலைப் படித்தான் பாரி,
அற்றைநாள் இரவு தன்னைக்
கேட்கவே இல்லை அஃது;
மிஞ்சுகாலணிகள் பூண்ட
மெல்லிபோல் மெதுவாய்ச் செல்லக்,
கொஞ்சிற்றுப் பரிதி கீழ்பால்;
கொடியிடை வீடு சென்றான்.
வருகஎன்றுரைத்தாள்-கண்ணால்
வரவேற்று நின்றாள். பாரி
இருகையால் தழுவப் போனான்
”இரும்” என்றாள். “என்ன” என்றான்.
ஒருமனப் பட்டு, வாழ்க்கை
ஒப்பந்தம் செய்து கொள்வோம்
பருகுவோம் பிறகு காதற்
பழச்சாற்றை என்று சொன்னாள்.
உம்மதம் என்ன என்றாள்.
உம்பெயர் என்ன என்றாள்:
“எம்மதம் ஆனால் என்ன,
நான்ஒரு முசிலிம்” என்றான்.
செம்மைசேர் புனை பெயர்தான்
பாரினன்றுரைத்தான் செம்மல்.
”இம்மியும் நமது வாழ்வில்
ஒற்றுமை இராதே” என்றாள்.
என்மதம் மயிலே உன்னை
வரவேற்க மறுப்பதில்லை.
கன்னலின் உதட்டை என்பால்
காட்டுக என்றான் காளை.
நன்மனத் தீர், உமக்கு
நான் வேண்டுமாயின், நீவிர்
உம்மதம் துறக்க வேண்டும்
உள்ளத்தும், வெளிப் புறத்தும்!
என்றனள். இதனைக் கேட்டாள்.
திடுக்கிட்டான். இயம்பு கின்றான்;
என்மதம் இசுலாம். ஆம் ஆம்,
எனினும்நான் திராவிடன்தான்.
என்றனன். மங்கை நல்லாள்,
இதுகேட்டாள். சிரித்துச் சொல்வாள்;
மன்னிய திராவிடர்க்கு
மதமில்லை, சாதி யில்லை.
தளைமதம் விடுக. நீவிர்
தனிவிடுதலைமேற் கொள்க.
களையினை நெஞ்சகத்துக்
கழனியில் வளர்த்தல் வேண்டாம்
இளமையின் பயனும் வாழ்வின்
இன்பமும் மதத்தில் இல்லை
விளைந்திட்ட தீமை எல்லாம்
மதவெறி விளைத்த தென்றாள்!
நினைவினில் ஆழ்ந்தான். நெஞ்சில்
நிறைஇருள் நீங்கப் பெற்றான்.
தனிப்பெருந்திராவிடத்தைத்
தான்எனக் கண்டான். மானே
இனிஒரு மதத்துக் காட்பட்
டிரேன்என்றான். தூய்மை யான
மனத்தினை அவளுக் கீந்தான்.
மங்கையும் தன்னைத் தந்தாள்.
- குயில் 1948
❍❍❍